ALDO VAN EYCK
bestuur van dezelfde stad uit de jaren 1995/96, toen de realisering
van het eerste openbare gebouw van Van Eyck, het Centrum voor
Beeldende Kunst (alias Museum 13 IX), op het moment van aanbe
steden werd afgestemd.
Ziek van het geharrewar tussen ontwikkelaar en architecten besloot
het College ten langen leste de Samenwerkingsovereenkomst te her
zien. Overeengekomen werd nu dat niet de ontwikkelaar, maar de
gemeente als opdrachtgever van de architecten zou gaan optreden.
Dat bracht de rust die nodig was waarin de architecten, tenslotte
alleen Lafour/Wijk, hun beste werk konden ontwerpen.
Maar uiteindelijk was het toch de woonconsument, die door zijn
overweldigend enthousiasme voor het wonen in het Maisbaaigebied
alle onrust, veroorzaakt door het financiële risico dat de ontwikkelaar
had genomen, deed verdwijnen. Toen het laatste appartementencom
plex 'De Compagnie' werd opgeleverd, was de relatie tussen archi
tecten en ontwikkelaar bijna ideaal te noemen.
Een anticlimax of toch een apotheose
Een crisis van voorbijgaande aard brak uit in de bestuurlijke en amb
telijke top van de Gemeente Middelburg toen de Amsterdamse archi
tecten een eerste ontwerpschets presenteerden voor het plangebied
Maisbaai (april/mei 1987). De ontzetting was tweeledig en had te
maken met het openbreken van de blokbebouwing op de hoeken,
zoals die was voorgesteld in de streefstructuur, en met de hoogte van
de voorgestelde woongebouwen. Deze gingen op bepaalde kavels
van negen tot elf verdiepingen hoog. Twee keer zo hoog als maxi
maal aangegeven.
Supervisor Van Eyck op
inspectie in de Maisbaai.
17 augustus 1990.
(In de deuropening
Hannie van Eyck)
189
