ASHOK BHALOTRA Ashok Bhalotra Hij is geboren in India, 1943. Studeerde wiskunde en architectuur aan de universiteit van New Delhi en werkte er een jaar als architect- stedenbouwkundige. Vervolgens een jaar Kuwait en drie jaar Parijs. Daarna Nederland. Ik zwierf met vrienden in een volkswagenbusje zeven maanden door de wereld. We kwamen in Nederland, vliegveld Zestienhoven. We zonden naar New York gaan, via Heathrow. In de laatste minuut dacht ik, wat moet ik in New York? Ik ga naar Parijs! Ruzie met mijn vrienden, die waren al door de douane heen. Maar ik ging terug naar mijn busje, schroefde de nummer platen er weer op en ging naar Parijs. Ik was nooit eerder in Parijs geweest. Wist er wel iets van, maar in India heb ik toch weinig contact gehad met de Franse literatuur en filosofie. India is meer op Engeland georiënteerd. Ik sprak geen woord Frans. Dat ik naar Parijs ging was zeer impulsief. Het is een trekkersmentaliteit. De mentaliteit van een zigeuner. Ik heb dat in mijn bloed, die trekkersdrang om voortdurend in beiveging te zijn:fysiek letterlijk, figuurlijk geestelijk. Je moet voortdurend in beweging blijven. Zo voel ik dat. Ik wil geen gevangene worden. Niet van een plek, niet van een filosofie, niet van een ideologie, niet van een cultuur. Ik wil ieder dogma omver gooien. Je moet je voortdurend afvragen welke dialectiek je moet hanteren. Bhalotra woont en werkt sinds begin jaren 70 in Nederland. Zijn Nederlandse vrouw ontmoette hij in Parijs. Aldo van Eijck nodigde hem uit voor een gastdocentschap Bouwkunde in Delft. Dat was aanleiding om hier te komen, zijn gezin heeft hem hier gehouden, althans, doet hem steeds terugkeren. Maar hij blijft reizen. Fysiek en mentaal. Over de wereld, in Nederland, in Zeeland. Dromen van Middelburg, Vlissingen, Zeeland Nog één keer Middelburg en Vlissingen. Hij ziet die twee als een lineaire stad met een prachtig tussenstuk. In het kanaal ziet hij een mogelijkheid voor een collectief vervoerssysteem over het water, die het reizen zelf een dimensie geeft die uitgaat boven het je ver plaatsen. Stel je voor, je komt hier aan met de trein, je maakt een wandeling in Middelburg, je pakt een bijzonder soort fluisterboot met elektrische aan drijving, waarboven zonnepanelen zijn, en dan reis je geruisloos naar Vlissingen. Dan ga je daar naar de boulevard en dan kom je weer terug met die fluisterboot. En als ze er samen niet uitkomen, de steden Vlissingen en Middelburg, dan heeft hij een ander idee achter de hand. 177

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeelandboek / Zeeuws jaarboek | 1999 | | pagina 179