w
h
r~
ASHOK BHALOTRA
macht, maar ze moet gezag uitstralen. Dat geldt ook voor het bestuur: het
gaat om gezag op basis van wat dat doet en niet om macht op basis van
regelingen...
Een commissie stedelijke kwaliteit vraagt om een nadere invulling
van het begrip 'kwaliteit'. Daar zijn boeken over geschreven. Ashok
Bhalotra voegt er in één zin een nieuwe dimensie aan toe: de kwanti
teit van de kwaliteit.
Kwaliteit interesseert me niet. Het gaat om de kwantiteit van de kwaliteit!
Eén gebouw maakt een stad niet mooi, maakt de stad niet cultuurlijk. Als er
één gebouw is, dat het fantastisch doet in alle tijdschriften, maar de rest is
niet om aan te ziende fotograaf die heel moeilijk bezig is om alleen dat
ene beeld vast te leggen en de rest iveg te laten... Nee, het moet ensemble!
De totale stad. De onverdeelde stad. Daar moet de kwaliteit van komen!
Rechterpagina:
Just a drop to drink
or a tear of emotion.
Just a drop to drink or a tear of emotion
Wie in 1998 door Schouwen reisde, kon in een koolzaadakker van
Jaap Verseput een wonderlijk beeld van twaalf stakentakken tegen
komen. Aan elke staak drie zakjes water in een muzikaal patroon.
Tussen twee staken in het midden vijf hangmatjes met hun eigen
water. "From pole to pole" - water, water everywhere, but just a drop to
drink. De bijdrage van Ashok Bhalotra, die zoveel van Zeeland houdt,
die hier een hartsvriend heeft, de kunstenaar Gust Romein, die beel
dend inspireert tot taal van de ruimte.
just a drop to drink or just a tear of emotion? Ashok ziet het beeld en
vertaalt het. De druppel uit de kraan en die van een traan. Zoet en
zout. Ratio en emotie. Dit beeld stond hem voor ogen bij het zoeken
naar twee architecten voor het Waterpaviljoen. Het werden Lars
Spuybroek en Cas Oosterhuis.
Het gebouw heeft de architectuurprijs 1997 van de Stichting 'Het
Zeeuwse Gezicht' gekregen, trekt internationaal belangstelling, in
architectuurtijdschriften wordt de loftrompet gestoken. De architec
ten Lars Spuybroek en Cas Oosterhuis spinnen er garen bij.
Opdrachtgever Delta Expo is tevreden, want het paviljoen is een trek
pleister voor een groot publiek, toeristen uit eigen land en bezoekers
uit de gehele wereld. Is het gebouw zelf indrukwekkend, dat geldt
ook voor het landschap, waarin het is ingebed. Een bewuste keuze.
Twee architecten, twee aspecten - land en water - het water zoet en
zout, het land gebouwd uit water en wind: zand, duinen.
Een deel van het gebouw stulpt als een walvis in het water van de
Oosterschelde, een ander deel lijkt zich te schurken in een deken
van duinen. Prachtig.
172
