Vlissingen-werkstad
Vlissingen was eia is meer een werkstad zonder veel historische gran
deur. Op de drempel van het millennium kiest De Schelde, inmiddels
opgedeeld in een aantal bedrijven onder de noemer 'Koninkijke
Schelde Groep' (KSG), voor een betere locatie in Vlissingen-Oost.
Dat biedt stedenbouwkundige perspectieven voor Vlissingen, op
voorwaarde dat een financiële druk geen blokkade vorm t voor een
evenwichtige invulling. Voor de KSG moeten de verplaatsingskosten
eruit. Dat leidt tot een vierkante-meterprijs vervuilde grond, die ver
boven het voor Walcheren gebruikelijke uitkomt. Daarmee is
Vlissingen in last, tenzij hogere overheden - Provincie, Rijk, de
Europese Gemeenschap - herstructureringsgelden naar het project
kan sluizen. Je moet er toch niet aan denken dat zo'n 45 hectare
(KSG-terrein plus het Eiland) 200,— per m: moet gaan kosten nog
voordat begonnen kan worden aan schoonmaken en bouwrijp
maken.
Overigens is de logica om het door De Schelde te verlaten gebied
steden-bouwkundig in te vullen sterker dan de Bakkerse uitbreiding
van Middelburg in de richting van het Veersemeer. Of er voor beide
ontwikkelingen ruimte is, is een vraag voor een hogere bestuurlijke
instantie dan de gemeentelijke. En het is waar, niemand kan echt in
de toekomst kijken. Wie herinnert zich niet de toekomstvisies van
vroegere ruimtelijke ontwikkelingsnota's die Nederland in het jaar
2000 reeds opstuwden tot twintig miljoen inwoners? Zo kun je in de
jaren 1998-1999 (en 2000) blijven steggelen over de ontwikkelingen na
2010. Vooralsnog lijken de stadsgewestelijke troefkaarten meer in de
Vlissingse inbreidingsplannen dan in de Middelburgse uitbreidings
plannen te liggen. Dat valt ook te concluderen uit de nota "Ruimtelijk
plan stedelijk gebied Walcheren 2010", waarin ook capaciteit voor na
2010 staat gereserveerd, waarbij Vlissingse locaties en met name het
KSG-terrein expliciet worden genoemd.
Vrijhaven, Zuiderpieren, Waterveste...
Als het aan Bhalotra ligt, dan krijgt Vlissingen op het Scheldeterrein
er een schitterende, op het water georiënteerde stadsinbreiding bij.
Je kunt hier met recht spreken van een stadsinbreiding, want er
wordt geen buitenstedelijk groen landschap geofferd aan stedelijke
ambities of demografische noodzaak. Het water moet blijven, in de
visie van Ashok Bhalotra. Heel creatief speelt hij in op de noodzaak
om industrieel vervuilde grond uit te graven en op te bergen in een
heuveldepot, waarop je riante woningen kunt bouwen met een hoog
uitzicht over de rivier en de zee. Hij ziet centraal een Dokhaven met
museum- en jachthavenfunctie. Op de kop ervan een Vrijhaven met
winkelcentrum en recreatief-toeristische all-weather voorzieningen,
cafés, kroegjes, restaurants, met een oceaanschip als beeldmerk.
Er komen ontsluitingswegen, een parkeergarage, woningen in een
168
