deren. Het licht dat ze filteren. En 's avonds - die vlammen van Vlissingen-
Oost. Dan zie je de boomrijen met oranje erachter. Dat is majestueus. Of de
trein over de dijk: overdag die gele rups met onderdoor strepend licht, in het
donker de verlichte raampjes in rechte lijn door de duisternis gaand, met af
en toe een vuurvonk uit de stroomgeleider. Dat zijn beelden, belevingen, die
inspireren.... Daarom is het voor mij gezveldig om iets in Zeeland te mogen
doen. Daarbij heb ik echter steeds de gedachte: zorgen dat er niet iets kapot
wordt gemaakt. Dat is ook een behoorlijke verantwoordelijkheid.
Middelburg vind ik een van de mooiste steden. Het is een prachtige stad met
mooie panden, die, als je er langs loopt, de geschiedenis van de stad ook let
terlijk naar je fluisteren. Geheimzinnigheid is er ook. Geheimzinnigheid en
introvertheid als een bijzondere charme van de stad en van Zeeland. Als ik
dan het rationele van de ontwikkeling van het stationsgebied zie, denk ik,
hou het maar liever geheimzinnig. Laat de mensen ontdekken wat Middelburg
is, wat Zeeland is. Laat ze maar een beetje verdwalen in de stad en in het
landschap.
Bhalotra's bijdrage aan
de 'Galerie op de Rotte",
onderdeel van het 4e
Kunstfeest Rotterdam
(oud-Noord).
Middelburg en Vlissingen: ieder uniek en samen sterk
Middelburg laat zich intussen door Riek Bakker kussen en droomt
van toekomstige grootsheid. Die wordt gevonden in een noordgericht
stadsconcept. Aan de zuidkant is slechts plaats voor een achterdeur
163
