MOSSELARIJ IN PHILIPPINE
lieke kerk. Het ware centrum van Philippine heeft zich verplaatst
naar de overkant van de doorgaande weg. Hier liggen aan een groot
parkeerplein eetgelegenheden met namen als 'Auberge des Monies'
en 'De Mosselbank', opdat de gasten buiten al weten wat er binnen
op het menu staat en, meer historiserend 'Au Port' en 'De Oude
Haven'.
Midden op het plein staat het Mosselmonument, dat op 6 juli 1988
onthuld werd door de voormalige Philipstopman Prof. Dr. Wisse
Dekker. Het monument stelt een reusachtige mossel voor. Pal er
naast staat de mosselbank, die een jaar later door Wisse Dekker aan
Philippine geschonken werd. De bank heeft de vorm van een open
geklapte mossel. Voor het uitzicht, dat niet bepaald fraai te noemen
is, hoef je hierop niet te gaan zitten, dus waarschijnlijk is de bank
bedoeld om op 'uit te buiken'.
Phimos
De Eerste Wereldoorlog bracht een ernstige terugslag in het
Philippiense mosselbedrijf. De grenzen gingen dicht en zo waren
de Philippiense vissers dus van hun belangrijkste afzetgebieden in
Vlaanderen en Frankrijk afgesloten. De binnenlandse afzet stelde nog
niet veel voor. Sommige mosselvissers kregen toestemming om hun
handel aan te voeren in Belgische steden die aan het water lagen.
Tot overmaat van ramp kregen de mosselen de gevreesde mossel
ziekte, waardoor de aanvoer terugliep tot 50.000 kilo. Juist toen
begon de Nederlander - onder druk van de voedselschaarste - waar
dering te krijgen voor de mossel. Vindingrijk als men was, stapte
men razendsnel over naar die andere Zeeuwse lekkernij, lamsoren.
In 1917 werden 307.875 kilo van deze groente aan land gebracht.
De lamsoren werden op de schorren gesneden en in Philippine
gesorteerd, gezuiverd en verpakt.
Na de Eerste Wereldoorlog kwam de mosselhandel weer op gang.
De mosselkwekers sloegen de handen ineen tegen de concurrentie.
In 1934 richtten zij de Coöperatieve Mosselverkoopvereeniging
"Phimos" op met als doel: "Het voor gemeenschappelijke rekening
verkoopen van consumptiemosselen, door de leden aan de vereeni-
ging ten verkoop geleverd, of, in geval van tekort, door de vereeni-
ging gekocht van derden; het bevorderen van de mosselteelt en
mosselhandel en het behartigen van de belangen harer leden".
De handel herstelde zich, al speelde de haven van Philippine daarbij
bijna geen rol meer. Door de voortschrijdende verzanding van de
vaargeul in de Braakman konden de steeds grotere schepen niet
langer in Philippine komen. Zij brachten hun lading aan land in
Terneuzen. Daarmee was de grootste glorie van Philippine als mos
selhaven voorbij. Toch werden er nog steeds goede zaken gedaan
door de reders van Philippine. De mosselen van Philippine bleven
beroemd in België en Frankrijk want, in tegenstelling tot concurreren-
156
