T
mokkelroutel
ZEEUWS-VLA ANDER EN
s?
s^-
H ij was een smokkelaar...
Befaamd of berucht.
Hij verdiende, hoe dan
ook, de Smokkelroute,
die ons thans recreatief
deugd doet.
Men kan zich voorstellen, dat in die nog tamelijk recente tijden
wanhopige mensen naar uitwegen hebben gezocht, die niet spoorden
met de bedoelingen van wetgever en wet. Befaamd en berucht waren
de botersmokkelaars, die poogden te ontsnappen aan het asociale
dwangbuis. Er is nog iets bij voor te stellen, evenals bij de verbeten
strijd tussen de wetshandhavers, zoals de douaniers, en de smokke
laars. List werd tegenover list geplaatst. De verhalen behoren tot de
'culturele' erfenis van die tijd. Die smokkel is over en uit. Grimmiger,
maar ook drabbiger, is de drugssmokkel, die in deze tijden de kop op
heeft gestoken. Die is pas echt schadelijk door de slachtoffers aan het
eind vair de lijn, de misdaadlijn. Het hoort onvermijdelijk bij deze
tijd, nu de cultuur veramerikaniseert, of zo men wil, globaliseert.
Oude waarden liggen onder vuur. Ze vormen de enige defensielijn
die wij hebben. Als zij vervagen, of zelfs verdwijnen, dan zijn we
gezien. Over en uit. Maar zover is het nog niet. De mens heeft gelukkig
een vitaliteit die hem vele rampspoeden doet keren. Dat is een
troostrijke gedachte, niet alleen voor een kwetsbaar grensgebied als
Zeeuws-Vlaanderen, maar ook voor de giganten als wereldhavenstad
Rotterdam en de wereldluchthavenstad Amsterdam. De mist trekt op
boven het Zeeuws-Vlaamse land.
Twee vrije gasten
De mist daalt neer op dit schiereiland, aan
drie zijden begrensd door water. De mist en
de schemering en de flauwe schijn van de
maan toveren een Shakespeareaans landschap
voor de ogen van de weinigen, die zich nu
nog buiten bevinden. Twee wandelaars buiten
het dorp Eede, niet ver van de Belgische grens,
behoren ertoe. Zij zijn in druk gesprek gewik
keld en hebben weinig oog voor het landschap,
waarmee zij zijn vergroeid. Ze zien er potsier
lijk uit. De een draagt een soldatenuniform,
dat duidelijk zijn beste tijd heeft gehad: met
modder besmeurd, versleten en rafelig aan
alle kanten. Deze figuur leunt op een lange
stok. Een verwonding aan een voet maakt, dat
hij zich meer strompelend dan marcherend
voortbeweegt. Zijn monosyllaben maken, dat
zijn partner het hoogste woord kan hebben en
ook heeft.
Die oogt als een man in de kracht van zijn
leven, eenvoudig, doch toch wel joyeus
gekleed, voornamelijk door de kleurstelling
van zijn overhemd, zijn vest, kniebroek, kou
sen en laarzen, alsmede een vrolijke pluim op
143
