ARTS ZONDER GRENZEN
afschuw van overbevolking heeft en haar Lebensraum door tweeënveertig
mïllioen Javanen niet tot zijn recht zou komen. Corsica was volgens mij
werkelijk niet kwaad, temeer daar dit eiland in de achttiende eeuw een
Duitsche koning heeft gehad, namelijk baron von Neuhof genoemd Theodore
I van Corsica. Dit wekte algemeene belangstelling van de staf, want zij had
den een von Neuhof bij het bataljon, en moesten alle détails hooren van dit
inderdaad interessante koningsschap, waarover een historische roman
bestaat: Ein Abenteuer in Purpur. Later werd de Oberleutnant ernstig.
De professor had ons verlaten en nu wilde hij mijn meening hooren over
Holland. Wat op den duur de houding zou zijn van de Hollanders etcetera.
Hij had de gehele invasie meegemaakt en beweerde dat het hem en zijn
medeofficieren zoo aan het hart was gegaan, dat die sympathieke Hollanders
de Duitschers niet zonder vechten hadden binnengelaten: 'Es war doch
Wahnsinn gewesen, das kleine Holland gegen das übermachtige Deutsch-
land.' 'Dat komt,' heb ik hem toen geantwoord, want de cognac had mij ad
rem gemaakt, 'omdat wij ons gehouden hebben aan het woord van Willem
de Zwijger: Point nest nécessaire d'espérer pour entreprendre, ni de réussir
pour persévérer.' De commandant sprak zelf goed Fransch en verstond
mijn woorden best, maar hij waardeerde het blijkbaar bijzonder, want zich
wendend tot de Officieren die om ons heen zaten, zei hij: 'Haben Sie das
verstanden, meine Herren? Bitte Herr President, wiederholen Sie das Wort
auf Deutsch!' Daarna vroeg hij waarom de Koningin was weggegaan.
De Duitschers zouden toch geen haar op Haar hoofd gekrenkt hebben.
Ik heb hem toen geantwoord, dat al ware zulks gegarandeerd de Koningin
van Holland zich toch niet onder een zekere meneer Seyss Inquart zou
hebben kunnen stellen. 'Vielleicht haben Sie rechtIk heb hem op zijn
vraag of op den duur de Duitschers en de Hollanders niet goed zouden
kunnen opschieten, geantwoord, dat ik niet geloofde, dat Holland de eerste
honderd jaar vergeten zou wat Duitschers ons had aangedaan, maar dat
ik wel hoop had dat daarna de verstandhoudingen een uitmuntende zou
worden. Wij zijn met een paar grapjes van elkaar gescheiden. Hij wenschte
mij veel succes op de fiets naar Parijs en ik hem op den troon van Corsica.
Den volgenden dag keerden Annie en ik het woestijnachtige plaatsje den rug
toe allerhartelijkst uitgeleide gedaan door de charmante hotelfamilie. Ik kreeg
van het lieve dochtertje als speciaal afscheidsgeschenk een doosje cigaretten,
een zeldzaam natuurverschijnsel in die dagen in die streek. Een handig
mannetje had van een pakkist en een paar waardeloze fietswielen een kleine
remorque [aanhangwagen] gemaakt, waarin de resten van onze bezittingen
gingen; want we waren nu nog maar met zijn beiden, terwijl aanvankelijk
de bagage over zes fietsen was verdeeld geweest. Onze vier reisgenoten had
den na een week Quend Plage verlaten om naar België terug te gaan, omdat
na de definitieve Fransche nederlaag verder Zuidwaarts reizen voor hen geen
doel had. Wat er van geworden is weten wij nog altijd niet, speciaal het lot
van het joodje interesseert mij, of hij in Holland als deserteur wordt
beschouwd: immers hij had na ontwapend te zijn de benen genomen.
135
