ARTS ZONDER GRENZEN
- bleek ik zulks niet verleerd te hebben, zoodat ik weldra op weg was naar de
mij aangeduide Visschers-haven. Uitkomende op de groote weg Middelburg-
Vlissingen viel ik dadelijk in handen van een patrouille Duitsche wielrijders
die op verkenning uit ivas en mij aanhield met de vraag of zich in de zijweg
naar het veer Fransche soldaten ophielden. Het ivas een moeilijk moment,
want of ik positief of negatief antwoordde, het was altijd mis, zoodat ik een
oogenblik niet wist wat ik zou doen. Ik redde mij er uit door erg opgewonden
te doen en vroeg of zij mijn vrouw niet gezien hadden die ik kwijt was: een
dame met bontmantel op de fiets. Ik had, zei ik, alleen wat camions gezien
maar verder alleen naar mijn vrouw uitgezien en zvist niets van soldaten.
Zij behandelden mij als een goedige gek en lieten me lopen of liever fietsen
Vlissingen in. Weldra begreep ik dat ik die Visschershaven nooit zou vinden
xvant in dat geevacueerde Vlissingen ivas geen levende ziel om de zveg aan te
vragen, zoodat ik besloot om een cirkel te maken en naar mijn uitgangspunt
terug te keren. Om dit te doen moest ik een heel eind over braak terrein
lopen met de fiets op mijn nek en kwam tenslotte weer aan een driesprong
waar ik de patrouille ontmoet had. Ijlings reed ik daarop de zveg naar het
veer in, maar ontmoette vrijwel onmiddellijk dezelfde Duitsche patrouille,
die in handen of liever in de mitrailleuses van den ouden generaal gevallen
waren en met zwaar verlies al schietend terug trok. [Over de heldendood
van de Franse Général de Brigade Marcel Emile Deslaurens, geboren
op 23 juli 1883 te Bourges, weten wij veel meer dankzij de rapporten,
die door zijn officieren na de strijd zijn opgesteld. De generaal lag
met een paar man in een greppel langs de Prins Hendrikweg in
Vlissingen naast het spoor-wegemplacement om de voorhoede van
de Duitse S.S. zo lang mogelijk op afstand te houden en de aftocht
van de Franse troepen te dekken. Die probeerden aan krijgsgevan
genschap te ontkomen door in te schepen op de laatste Franse duik
bootjager, die naar Breskens vertrok met achterlating van al hun
materieel. De chasseur wachtte langszij de ponton achter het
Vlissingse station op de generaal. Toen deze almaar niet kwam opda
gen stuurde men een patrouille om hem op te halen. Die patrouille
kon hem echter niet meer bereiken. Aan boord gaf daarna de Franse
schout-bij-nacht Platon order om dan maar zonder de generaal te
vertrekken, omdat het schip al onder vuur lag van een Duitse mitrail
leur. Ook de familie Van Tricht zag kans aan boord van dit schip te
komen. Deslaurens hield stand en sneuvelde op het veld van eer.
Pour la Patrie oü pour la Zélande? - Het rapport van kapitein Bichon
bevindt zich in het archief van de gemeente Kapelle.]
Er bleef mij niets anders over dan te vertrouwen op mijn goed gesternte en
te spurten; in tzvee iverelddelen is mij voorspeld dat ik zevenentachtig jaar
zvord, zoodat ik tusschen al dat geschiet door behouden bij mijn ega terug-
kzoam. Die had zich intusschen als schildknaap een joodje aangemeten, met
de phisionomie der woestijn, die waarschijnlijk in verband met dit in nazi
oogen verwerpelijk uiterlijk, maar ook omdat zijn moeder in Frankrijk woon
de, na de capitulatie besloten had om per fiets de Fransche achterhoede te
volgen. Hij was een jong ingenieur, die als vaandrig bij de kustartillerie was
122
