OESTERS, MOSSELEN EN YERSEKE
chemie levensbedreigende gassen zou veroorzaken onder het
oesterdekbed.
Vandaar dat in overleg met het plaatselijke burgercomité besloten
werd op een strategisch gelegen plaats een tunnel aan te leggen,
die buiten het oesterbereik begon en op een niet veraf strategisch
gelegen schoolplein in het dorp zou uitkomen. Het werk zou, pro
visorisch gestut, in minder dan een maand klaar kunnen zijn. Dat
lijkt een korte tijd, maar voor de dorpelingen, die al enige weken
op zichzelf waren aangewezen, was dat toch een zware beproe
ving. Er zat echter niets anders op.
De mediabelangstelling liep hierna snel terug. Zij flakkerde nog
even op bij het begin van de tunnelbouw, maar zij zou zich pas
weer in alle hevigheid manifesteren toen de verbinding tussen
dorp en buitenwereld was verwerkelijkt. Uiteraard bleven de
regionale media ter plekke. Maar het was voor de benarde dorps
bewoners toch even wennen, dat de dagelijkse mega-aandacht
van radio en tv zo was ingezakt. Daar moet men niet te gering
over denken. Juist die mediamieke belangstelling van de andere
kant van de dorpse wereld was een deel van het leven geworden.
Daar toonde zich het medeleven van de hele wereld, die men ten
dorpe gretig opslurpte.
Nu werd het dorp als het ware op zichzelf teruggeworpen, aan
zichzelf overgelaten. Men had weinig te doen. Iedereen zocht
bezigheden. Er werd gedamd en geschaakt. Alle kruiswoord
puzzels waren al opgelost. De maaltijden waren eentonig.
Elke dag oester met een beetje azijn, maggi of tabasco, of gegrati
neerd met een restje kaas: dat gaat op den duur toch smaken als
suikerbieten.
Onder het dorp begon gelukkig het veelbelovende trillen van het
tunnelboren voelbaar te worden. Dat wekte weer hoop en terecht,
want de mannen van kunstwerken als dammen, bruggen en tun
nels hebben in dit deel van ons land veel goeds gewrocht en een
reputatie op te houden.
De saamhorigheid van de bevolking was groot, al liet het princi
piële verschillen onverlet en dat is maar goed ook. De pluriformi
teit laat waarlijk duizend bloemen bloeien.
De hereniging met de buitenwereld voltrok zich volgens plan.
De bevolking werd in veiligheid gebracht. Dat was allemaal via
het mediacircus te beleven. Voor elke inwoner was er wel een
microfoon, voor elke vijf inwoners een tv-camera en dat leverde,
zoals te verwachten viel, niet al te veel oorspronkelijke uitingen
op. "Het was een nachtmerrie, ja, het was een nachtmerrie", zei
een plaatselijke bankier.
97
