OESTERS, MOSSELEN EN YERSEKE
zoals beleden in de Londense herensociëteiten. Maar meer nog
had de Prins van Wales behoefte aan een nieuw image na de
deconfiture van zijn huwelijk en de dramatische dood van zijn
gewezen prinses, die plotseling heel hoog bleek te scoren in de
publieke opinie. Zelfs al had zij op dat moment omgang met een
rijke moslim, erfgenaam van het voorbeeldige Londense waren
huis Harrods, dat even gemakkelijk een olifant levert als een
onbewoond Zuidzee-eiland.
Zo ziet men, hoe een opwindend society-leven en een passende
welvarendheid er goed voor waren de weeffout van een verkeer
de afkomst en religie te vergeven. Twee prominente aspecten van
het Engelse volkskarakter kwamen hierin tot uiting: praktische
zin en generositeit en waartoe dat allemaal leidde, kon niemand
ontgaan zijn. De aanbidding van de dode prinses kon niet worden
overtroffen. Geen koningin, geen kunstenaar, geen oorlogsheld,
geen wetenschapper en zelfs geen voetballer konden daartegen
op. Het lauwwarme gevoel van een sudderend verdriet en een
oververhitte charitas hadden alle idolen en idealen op afstand
gezet. Arme kroonprins die, om respect terug te winnen, tegen
de bierkaai moest vechten. Hij riep dus af en toe maar wat, in de
hoop dat hij een goudader zou aanboren.
Geen wonder, dat ook andere leden uit de klasse van Charles
enige mentale deuken hadden opgelopen. Een party van vakantie
vierende lords hoopte met een stevige zeiltocht via de Zeeuwse
wateren naar Noord-Europa te varen en aldoende wat van hun
laconieke zelfvertrouwen te herwinnen. Onder hen bevonden zich
beroemde figuren, zoals Nobelprijswinnaar prof. dr. Herbert Fin-
kelstein, die naam had gemaakt met opmerkelijke gentechnische
experimenten.
Men herinnere zich, hoe in de Sovjet-Unie de lievelingsprofessor
van Stalin, de bioloog Trofim Denisovits Lysenko, via een dialec-
tisch-materialistische gedachtenkronkel de gangbare bourgeois
evolutietheorie terzijde had geschoven en een gloednieuwe, revo
lutionaire groeitheorie had uitgewerkt. Hij beloofde graan- en
rijstkorrels van een half ons, appels van een pond, aardappels van
een kilo. Kortom: als de natuur nu maar zo goed wilde zijn toe te
geven aan het papieren gelijk van de Rus, dan zou Luilekkerland
in de Sovjet-Unie niet meer ver weg zijn. Het socialisme gloorde
aan de horizon.
Stalin stierf en de geleerde Trofim Denisovits werd onder de
nieuwe machthebbers verguisd. De hemel op aarde beloven mag.
Dat is politici menigmaal niet kwalijk genomen. Maar een geleer
de, die concreet kersen en aardbeien als meloenen belooft, bana
nen als obelisken en kokosnoten als een autootje, die verwijdert
92
