WILLEM FREDERIK DE PAGTER
voor boeken voorlopig met rust". Dat gevaar lijkt daarom op het
eerste gezicht misschien voor even geweken....
Een halve eeuw eerder
"Wilde je nog iets meer weten over de PZC tijdens de Tweede
Wereldoorlog? Ja, mijn vader was daar wel degelijk in betrokken.
Den Boer was opgepakt. Zat in St. Michielsgestel. Mijn vader ging
naar Dam 6 - was dat niet het adres? - om te bepleiten om mensen
in dienst te houden en zo te vrijwaren voor de Duitse 'Arbeitsein-
satz'. Anders zou de krant niet kunnen verschijnen. Er was nog
even sprake van een kort optreden van een NSB-hoofdredacteur,
maar die hebben ze kunnen ontslaan, omdat hij bij zijn sollicitatie
zijn politieke achtergrond niet kenbaar had gemaakt." Het blijkt
dat de huidige directeur zich goed bewust is van de dilemma's,
die destijds speelden. Ze hebben het toen onder die omstandighe
den zo goed mogelijk gedaan. Het feit dat de PZC een van de eer
ste kranten was die na de oorlog weer verschijnen mocht is niet
zonder betekenis!
Gekroond tot
honorair stamhoofd.
Op de speciale stoel
mag niemand anders
zitten.
Een halve wereld zuidelijker
De zon schijnt. Zijn gedachten gaan terug naar Afrika. Naar de
plaats Ho in Ghana, dichtbij de Volta rivier. Daar hebben ze hem
ooit tot honorair stamhoofd gekroond. Met eigen gewaad, eigen
stoel en alle rituelen er omheen. Wat hij er deed? Hij was er in
het kader van werk - later ver
neem ik dat hij er een vakantie
voor opofferde - voor de
Stichting Communicatie
Ontwikkelingssamenwerking.
"Bij de bovenstaande omschrij
ving van de projecten heb je
steun aan kleine krantjes niet
57
