AFSCHEID VAN JACOB CATS
Valt het u niet zwaar om afscheid te nemen van Zeeland
Hij kijkt me onderzoekend aan. Verdenkt hij mij ervan dat ik
een soort vaandelvlucht bedoel? Hij staart naar buiten, naar het
weidse akkerland en zegt dan bedachtzaam:
Waarde Vleugelhof, als u naar buiten kijkt, ziet u hoe de jonge
tarwe hier wortel heeft geschoten en hoe ze hier gedijt. Maar waar
de gedorste tarwe terecht zal komen en waar het brood gegeten
zal worden, valt niet te voorspellen. Ik ben een geboren en geto
gen Zeeuw. Hier heb ik carrière gemaakt, hier ben ik gelukkig
getrouwd en heb ik een gezin gesticht. Mijn zeven kinderen zijn
hier geboren en vijf ervan liggen hier begraven. Mijn vrouw en ik
hebben hier veel vrienden gekregen. Met hart en ziel hangen wij
aan Zeeland. Het aanbod om raadpensionaris te Dordrecht te
worden heb ik dan ook spontaan afgeslagen. Ook mijn vrouw
wilde er niets van weten. Maar vanuit Dordrecht werd druk op
ons uitgeoefend.
Natuurlijk voelde ik mij gevleid; voor mij betekent de oudste stad
van Holland een belangrijke promotie. Toch was dat niet voldoen
de om mij over te halen. Het is mijn calvinistische overtuiging die
de doorslag heeft gegeven. De mens moet al zijn talenten inzetten
voor het welzijn van de medemens tot meerdere eer van God.
Het is de delegatie uit Dordrecht zelfs gelukt het grootste obstakel,
de tegenstand van mijn vrouw, te overwinnen.
Zo ziet het
Munnikenhof
er nu uit.
163
