78
het beeldverhaal. Het is een coproductie
van Willem Meijer en Arthur Scheijde, bei
den ruimschoots bekend met (Zeeuwse)
oorlogsgeschiedenis en de kunst van het
illustreren. Het boek is te verkrijgen met
een slappe of harde kaft en ook in een
beduidend duurdere luxe, gelimiteerde
editie. Bovendien zijn er Engelse en Duitse
vertalingen. De verschijning er
van hangt natuurlijk samen met
het herdenkingsjaar.
Het stripboek is een lastig me
dium. Alles is mogelijk, the sky
is the limit, maar juist daardoor
ontstaat het risico dat het on
geloofwaardig wordt. Niettemin
zijn veel striptekenaars erin ge
slaagd hun series literaire allure
te geven. Denk aan Kuifje en
Asterix. Het stripboek is een zeer
uitgebreid verschijnsel; zoek maar eens in
Wikipedia onder het lemma stripverhaal.
Zeker bij grote series (zoals Kuifje en strips
van Walt Disney) is duidelijk een ontwikke
ling waar te nemen. De eerste verhalen uit
een serie ogen meestal simpeler dan de
nieuwste; zowel de tekenkunst als de op
gevoerde personages maken duidelijk een
ontwikkeling door. Dit eerste stripboek van
Meijer en Scheijde maakt toch wel direct
een volwassen indruk. De illustraties zijn
niet al te gedetailleerd, soms zelfs schets
matig, maar niettemin behoorlijk overtui
gend; de kleuren zijn mooi gedekt gehou
den, als in een flashback, met waar nodig
enkele kleuren voor de knaleffecten. Het
oorlogsmaterieel, zoals tanks, vliegtuigen,
amfibievoertuigen, jeeps en motorfietsen,
is fraai getekend. De vogelvluchtplaatjes
zijn zeer sterk. Alles oogt realistisch zonder
detaillistisch te worden.
Het verhaal rond de scherpschutter is ver
zonnen maar vormt een goede kapstok om
aspecten van de bevrijding van Zeeland
te vertellen en in beeld te brengen. Het is
nergens onwaarschijnlijk en dat past goed
bij een serieus onderwerp als de Slag om
de Schelde. Er zijn voldoende ingrediënten
in het verhaal gestopt om een gevarieerd
publiek te boeien. Zo is er naast
oorlogsleed en spanning ook
ruimte voor een liefdesrelatie en
een creatieve ontknoping inzake
de scherpschutter.
In stripboeken lijkt de tekst een
ondergeschikte rol te spelen,
maar niets is minder waar. Het
is belangrijk maar moeilijk om
in de ballonnetjes compacte
teksten te schrijven die én leuk
én informatief zijn. Bovendien
wordt er buiten de ballonnetjes met tekst
gewerkt door geluiden te suggereren die
het beeld versterken. Ik noem dat het
Vroooaamm-effect. In De scherpschutter is
dit niet altijd even sterk. In de ballonnetjes
wordt een al te keurige tekst gebruikt; het
is soms onnatuurlijk en stijfjes. Zo zegt
bijvoorbeeld de fotograaf: "Dat is ook een
mooi kiekje" en roept een commandant:
"Erop af!" Dat klinkt een beetje als pad-
vinderstaal uit de jaren vijftig. Oorlogstaal
klinkt anders. Het is te braaf. De 'geluiden'
zijn wat beter, maar een kus die als geluid
smmmmmmmak! krijgt en ontploffingen
zoals boem, kabam en plons zijn te week
en een spannend verhaal onwaardig. Ge
lukkig ontbreken "VROOOAMMM..." en
"SWOOOOOOSH!" niet en dat maakt het
weer goed.
Na afloop van het beeldverhaal wordt in vijf
'dossiers' interessante informatie verschaft
De. sck&ipscbutttAi
De Slag om de Scheïöté
WALCHEREN
