Burght de oorlogshandelingen nauwlet tend blijven volgen en er talloze schetsen van maken. In het huis van zijn oudtante is weinig ruimte, de kinderen moeten zich maar op straat vermaken. Dat komt hem goed uit. In die eerste dagen in de Ger- brandystraat op de grens van Koudekerke en Vlissingen is Cees vaak te vinden nabij groot avontuur. Terug in de stad vindt hij in de oude blikfabriek een opslagplaats voor Nederlands militair materiaal. Hij neemt een helm 'gevangen' die hij in de daarop volgende jaren zal dragen naar school, op zwerftochten en tijdens luchtaanvallen. Zijn moeder haalt het embleem van de Ne derlandse leeuw van de helm af, laat het koffiehuis De Laatste Snik, dat door Neder landse militairen als grenspost is ingericht. Op 17 mei vormt De Laatste Snik zowel het decor voor terugtrekkende Franse militairen als voor de komst van een Duit se SS-gevechtseenheid. De voorhoede daarvan passeert 's avonds om negen uur op de fiets, de handvuurwapens aan het frame gebonden. De Nederlandse militai ren zijn dan al vertrokken met achterlating van wapens, munitie et cetera. De bezet ting is een feit. Voor Cees is de oorlog een Duitse voorhoede passeert koffiehuis De Laatste Snik. (Zeeuws maritiem muZEEum, Vlissin gen) verzilveren en zal het als broche dragen: klein verzet. In de hectiek van die dagen is er weinig aandacht voor het onderwijs. De meeste scholen zijn gevorderd en het leven wordt regelmatig onderbroken door luchtalarm. De familie Van der Burght verzamelt zich dan onder de trap van de bovenburen. De JAAR BEVRIJD

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2019 | | pagina 75