Zeeuwsch-Vlaanderen. Wakker van gewor
den. Vliegtuig gooit bom in de verte. Kort
om onrustige nacht.
Vrijdag 6 October. Strijd om Zeeland
begonnen. Prachtig weer. Rustig 's mor
gens in de lucht. Bevel aangeplakt om te
verschijnen met spa of houweel. Papieren
worden uitgegeven (vrijstellingen). Brand
weer vrij van spitten. Het niet willen spitten
wordt voor het standgerecht beschouwd
als sabotage.
Hans Visch als Roode Kruis-helper naar
West-Kapelle om lijken te bergen.
Zeer rustige nacht wat vliegtuigen betreft.
Hevig gedonder van artillerie-vuur aan het
Zeeuwsch-Vlaamse front. De ramen rinke
len gedurende den geheelen nacht.
Zaterdag 7 October. Deze dag was een
verschrikkelijke dag, die we wellicht niet
gauw zullen vergeten. Het begon 's mor
gens al op de Dam met jongens en man
nen oppikken voor aanleg dijken. Ook Jo
was de dupe, werd aangehouden, moest
papieren laten zien. Zijn papier deugde
niet volgens de Duitschers en hij moest
mee. Dat was in de Korte Delft. Ik hoorde
er vlug van, fietste de Lange Delft door en
zag hem loopen. Ik moest op Jo's verlan
gen doorrijden, omdat ik ook gevaar liep,
als ik me bij hem ophield. "Het komt best
in orde", zei hij nog en toen ben ik direct
Majoor Valk gaan waarschuwen en al wie
er nog wat aan zouden kunnen doen. Elk
uur besteedde ik aan het bemachtigen van
een ander geldend bewijs om hem te ver
lossen. Het was hopeloos. Een meisje had
hem op Souburg gezien bij 't Wissel en had
een brief van hem gehad, strikt persoonlijk
voor Mr. Avink. Ik naar Avink en er stond
in dat ze met z'n 30-tigen waren en dat ze
op Lammerenburg waren en waarschijnlijk
voor het standgerecht moesten verschij
nen. Dat was 's avonds 8 uur. Mr. Avink
zou de volgende ochtend stappen onder
nemen om Jo te bevrijden. Afwachten maar
weer. Ik had er achteraan geloopen van 's
morgens 11 tot 's avonds 8.
Dat meisje vertelde ook nog, dat Jo geen
eten kreeg voor de volgenden dag, maar
hij had op Souburg een brood stiekem
gekocht en onder zijn jas geduwd.
Dien middag kwamen er een paar honderd
bommenwerpers over het eiland ronken
en draaien en gooiden bij Vlissingen de
dijken kapot (De Nollen). Dijk bij Fort Ram-
mekens is over een lengte van 1200 meter
weggeslagen. Luchtalarm natuurlijk. Op
de Noordweg ontploft een granaat en ver
oorzaakt een doode (niet officieel). Af en
toe hevig afweervuur. Het was een angstig
gedoe en men verzuchtte toen ze opge
marcheerd waren.
In Vlissingen geen slachtoffers, wel de wa
terleiding gesprongen. Vlissingen zonder
water. Maar er kwam nog meer. 's Avonds
zaten we in de kamer toen er een jager
overscheerde en een bom wierp. Alles
dreunde. Toen hij terugkwam loeide hij
weer laag over de daken en we hoorden de
bom fluiten. Een ontzettende ontploffing en
hevig glasgerinkel was het gevolg. Direct
daarop luchtalarm. Ik naar de post toe en
rukte uit met de trekker naar de Molstraat;
daar was het een ravage van jewelste. De
menschen kermden onder de geweldige
stapel wrakhout. Het was bij Annie Joosse.
Uren lang getrokken en gesjouwd en eerst
de moeder, toen Alie en toen Annie er van
onder gehaald. De rest haalden anderen er
van onder. Gelukkig leefden ze nog, al zijn
ze wel naar 't ziekenhuis gebracht. Ver
schrikkelijke toestand in die straat. Onder
JAAR BEVRIJD
