18 toen de eerste granaat in de slaapkamer insloeg. De ruiten vlogen er allemaal uit en we zagen niets door de kruitdamp. De kaars woei uit en we vielen over stenen en brokken, waar alles vandaan kwam weet ik niet en Jantje lag helemaal onder 't glas, maar hij had niets gelukkig en Lucie geen kik, ze was helemaal bevangen door de Schuilend tijdens luchtalarm. Verkuijl Quakke- laarstraat, Vlissingen, 1940. (fotocollectie Ge meentearchief Vlissingen, Cees van der Burght, gewassen inkt, 115D8) rook, maar toen we in de keuken waren, trok ze weer bij gelukkig. Toen kwam er een afschuwelijk uur. De ene granaat na de andere sloeg in, we dachten dat ons laatste uurtje geslagen was. We stonden nog maar net in de keuken, toen de tweede insloeg, ditmaal door de zolder, toen kwam er een heel hebben en houden de trap af- rollen, we zaten allemaal in elkaar gedoken met de vingers in de oren en zaten vol glas en puin. De laatste voor ons was de ergste daar waren we het dichtst bij, die vloog half de voorkamer en 't zijkamertje, dus daar was maar net 't portaaltje tussen, we zijn bijna gestikt door de kruitdamp, we kon den niet meer praten, eindelijk kreeg die oude juffrouw de deur open en trok het wat op en toen we opkeken, keken we zo op straat, er waren geen deuren meer, geen ramen, alles was weg." Om de strijd te ontvluchten werden de bewoners door het Rode Kruis naar de fabriek gedirigeerd. "We liepen zo hard we konden want de kogels floten boven ons hoofd. We waren zo gelukkig toen we de eerste Tommies zagen, ze waren net duivels, helemaal zwart, want het waren de eerste stoot troepen. Toen we op het Eiland kwamen, stond het daar zwart van de mensen, we zagen er allemaal zo gek uit, helemaal bestoven van het puin en glas, want we waren zo maar weggelopen en dat was bij die andere mensen ook zo. We waren met 3500 mensen in Vlissingen en daarvan zijn er 76 gedood, dus in verhouding en naar de verwoesting gerekend is dat heel weinig. Op Arnemuiden zijn er 53 gedood, dus heel veel meer in verhouding. Maar er waren wel veel gewonden 200. Die zijn naar Gent gebracht. We werden via een huis, bunker en loods in het Arsenaal ge bracht. Daar zaten we dan met 3500 man in drie zaaltjes. We zaten stijf tegen elkaar aan op een houten scheepsmodel, zo hard en daar hebben we 2 dagen en een nacht op moeten zitten. We waren zowat geradbraakt en dan nog om de beurt Jan en Lucie op schoot, want voor die schapen WALCHEREN

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2019 | | pagina 20