52
met de opkomst van het socialisme, komt
er ook meer aandacht voor de sociale pro
blematiek van arbeidersgezinnen. Ondanks
het feit dat de conservatieve gemeente
raad er niets voor voelde, kwam ook in
Middelburg de sociale woningbouw van de
grond. Dat was vooral te danken aan Floor
Wibaut. Samen met zijn collega-directeur
Ghijsen van houthandel Alberts (Achter
de Houttuinen) en Bolle, chirurg van het
ziekenhuis, richtte hij in 1889 de Naamloze
Vennootschap Eigen Haard op. Vier jaar
later zou de Eigenhaardstraat verrijzen en
werd een soort huurkoopsysteem geïn
troduceerd. Van Wibaut kan nog gezegd
worden dat deze bekende Middelburger op
23 juni 1859 in Vlissingen werd geboren
en na de handelsschool in Middelburg bij
de houthandel ging werken, waarvan hij
mede-eigenaar en mededirecteur werd.
Hij was getrouwd met de bekende femi
niste Mathilde Berdenis van Berlekom en
woonde in de Lange Noordstraat, alwaar
een bordje naast de voordeur aan zijn
leven herinnert. Hij werd een bekende
Nederlander door zijn politieke loopbaan in
Amsterdam en zijn belangrijke rol in de So
ciaal-Democratische Arbeiders Partij. Zijn
bijnaam De Machtige zegt wat dat betreft
genoeg. Amsterdam eerde de man onder
meer met een straatnaam, een standbeeld
en een borstbeeld. Vlissingen liet door
Jan Haas een mooie plaquette van Wibaut
maken die op een muur aan het Plein Vier-
winden is te zien; van Middelburg wordt
een dergelijk initiatief nog verwacht. Aan
de Eigenhaardstraat zal het niet liggen,
plek genoeg.
Adrie de Looff, een moderne huisjesmel
ker, is in de Eigenhaardstraat geen
onbekende. Hij maakte naam door de
huis-aan-huisverkoop van steelstofzuigers
die 485 gulden moesten kosten en daar
hield hij een aardige grijpstuiver aan over.
Hij kocht er zijn eerste huisje van. Of was
dat van de containers vol blikjes paling in
tomatensap (niet te eten!) die hij de zuinige
Zeeuwen wist te verkopen? Hij schijnt nog
steeds vijftig tot zestig huisjes in de ver
huur te hebben.
Als in 1901 een nieuwe Woningwet tot
stand komt, wordt de oprichting van wo
ningbouwverenigingen mogelijk. In 1918
wordt het Christelijke Volksbelang opge
richt. Er volgen nog twee verenigingen die
later met de eerste zullen fuseren. Omdat
binnen de veste weinig ruimte meer is,
moeten de bouwers uitwijken naar de
stadsranden. In het noordoosten, richting
Veere, verrijzen nieuwe woningen met
aparte keukens en slaapkamers. Architect
Van Epen bouwt er in de stijl van de Am
sterdamse School. Het Van Epenpark is
naar hem vernoemd. Dat zal hij ook doen
als er binnen de veste weer ruimte komt
door de afbraak van het verkrotte Begijn
hof. Reimond Kimpe is er bouwkundig
opzichter.
Tijdens de crisis ligt de bouw stil, maar het
lukt in de eerste oorlogsjaren toestemming
te krijgen voor de bouw van een nieuwe
wijk op 't Zand. Er worden niet minder dan
20 duizend ligusterhagen aangeplant om
de woningen van elkaar en de straat af te
scheiden. Zo illustreert het wijkje de over
gang tussen platteland en stad. De wijk
wordt in 1943 opgeleverd en komt ruim
een jaar later onder water te staan, zodat
de bewoners geëvacueerd moeten wor
den. Bij doodtij komen ze terug om spullen
op te halen of om de palingen te vangen
die in de kelders achterbleven. Jan Brosius
was een inventief man. Hij zette zijn piano
op de tafel, schroefde zijn konijnenhokken
