Reacties
36
Beuk en een zeer lokaal protest tegen de
komst van Zuid-Afrikaanse regeringsleiders
naar de schouwburg. Dat laatste was een
nogal kolderiek gebeuren omdat betogers
en agenten elkaar kenden, waardoor de
een niet al te hardhandig durfde op te tre
den en de ander afdroop om een confron
tatie - juist vanwege het bewaren van de
onderlinge vrede - te vermijden. Zo krijg
je een zeer genuanceerd beeld voorge
schoteld van een samenleving waarvan de
leden er samen het beste van maakten.
Andere couleur locale is er in 1959 wan
neer een Opel Rekord tegen de gevel van
kapper Houmes op de kop van de Lange-
vielesingel en de Langevielebuitenbrug
crasht. Vlak naast het bord van het Rode
Kruis dat aan de gevel zat omdat de vrouw
des huizes gediplomeerd eerstehulpver-
lener was. Van de volksoploop die dit
ongeluk destijds opleverde is een mooie
foto bijgevoegd. Daar zijn er vele van in dit
boek, telkens met zorg gekozen bij het the
ma, uit pakweg de jaren veertig tot en met
zeventig. Daarnaast zijn er nog talloze he
dendaagse kleurenfoto's van de hand van
Mischa Keizer en een reeks privéfoto's van
Visser. Het omslag wordt gesierd door een
klassieke foto van Leine van Peene-Hui-
bregtse, een Westkappelse ijsverkoopster
die rond 1958 in streekdracht ijs verkoopt
aan dames in badpak op het strand.
Hoe goed de vele foto's ook gekozen zijn,
door de overvloed doen ze tegelijk afbreuk
aan de kern van het boek: het levensver
haal van de ouderen in de zorgcentra. Dit
maakt het tot een wel heel erg marktgericht
koffietafelboek. Het zwaartepunt van het
boek wordt nu gevormd door de beschrij
ving van de gelukkige jeugd van Carolijn
Visser, die na haar onvrijwillige vertrek uit
de provincie (rond haar zestiende, na een
conflict met een docent op haar middelba
re school) er na veertig jaar rondzwerven
over de wereld uiteindelijk weer terugkeert.
De cirkel in haar leven lijkt gesloten als ze
haar moeder in een verzorgingstehuis op
het eiland bezoekt. Haar autobiografische
perspectief doet niets af aan dit prachtig
geschreven boek, maar het uitgangspunt
zal ongetwijfeld anders zijn geweest.
Johan Francke
Carolijn Visser, Zeeuws geluk. Verken
ningen van heden en verleden, uitgeverij
Augustus, Amsterdam 2018, 224 pag., ill.,
foto's, ISBN 978-90-450-3744-8. 19,99.
Toch nog een Mes-piano
Ruim tien jaar geleden, in De Wete nr. 1
van januari 2009, schreef Toon Franken
een artikel over de pianofabriek van A.A.
Mes op de hoek van de Gravenstraat en
het Kerspel in Middelburg. Aan het eind
van zijn artikel riep Toon de lezers op om
nog bestaande Mes-piano's aan te mel-
den. In de loop der jaren kwam zowel bij
onze redactie als bij Toon zelf een handvol
reacties binnen. Hoewel de productie van
deze Middelburgse piano al in 1931 werd
gestaakt, blijkt er hier en daar dus toch nog
eentje te staan.
Vorige maand kregen we weer een melding
binnen. In Middelbeers, Noord-Brabant,
