Reacties 36 Beuk en een zeer lokaal protest tegen de komst van Zuid-Afrikaanse regeringsleiders naar de schouwburg. Dat laatste was een nogal kolderiek gebeuren omdat betogers en agenten elkaar kenden, waardoor de een niet al te hardhandig durfde op te tre den en de ander afdroop om een confron tatie - juist vanwege het bewaren van de onderlinge vrede - te vermijden. Zo krijg je een zeer genuanceerd beeld voorge schoteld van een samenleving waarvan de leden er samen het beste van maakten. Andere couleur locale is er in 1959 wan neer een Opel Rekord tegen de gevel van kapper Houmes op de kop van de Lange- vielesingel en de Langevielebuitenbrug crasht. Vlak naast het bord van het Rode Kruis dat aan de gevel zat omdat de vrouw des huizes gediplomeerd eerstehulpver- lener was. Van de volksoploop die dit ongeluk destijds opleverde is een mooie foto bijgevoegd. Daar zijn er vele van in dit boek, telkens met zorg gekozen bij het the ma, uit pakweg de jaren veertig tot en met zeventig. Daarnaast zijn er nog talloze he dendaagse kleurenfoto's van de hand van Mischa Keizer en een reeks privéfoto's van Visser. Het omslag wordt gesierd door een klassieke foto van Leine van Peene-Hui- bregtse, een Westkappelse ijsverkoopster die rond 1958 in streekdracht ijs verkoopt aan dames in badpak op het strand. Hoe goed de vele foto's ook gekozen zijn, door de overvloed doen ze tegelijk afbreuk aan de kern van het boek: het levensver haal van de ouderen in de zorgcentra. Dit maakt het tot een wel heel erg marktgericht koffietafelboek. Het zwaartepunt van het boek wordt nu gevormd door de beschrij ving van de gelukkige jeugd van Carolijn Visser, die na haar onvrijwillige vertrek uit de provincie (rond haar zestiende, na een conflict met een docent op haar middelba re school) er na veertig jaar rondzwerven over de wereld uiteindelijk weer terugkeert. De cirkel in haar leven lijkt gesloten als ze haar moeder in een verzorgingstehuis op het eiland bezoekt. Haar autobiografische perspectief doet niets af aan dit prachtig geschreven boek, maar het uitgangspunt zal ongetwijfeld anders zijn geweest. Johan Francke Carolijn Visser, Zeeuws geluk. Verken ningen van heden en verleden, uitgeverij Augustus, Amsterdam 2018, 224 pag., ill., foto's, ISBN 978-90-450-3744-8. 19,99. Toch nog een Mes-piano Ruim tien jaar geleden, in De Wete nr. 1 van januari 2009, schreef Toon Franken een artikel over de pianofabriek van A.A. Mes op de hoek van de Gravenstraat en het Kerspel in Middelburg. Aan het eind van zijn artikel riep Toon de lezers op om nog bestaande Mes-piano's aan te mel- den. In de loop der jaren kwam zowel bij onze redactie als bij Toon zelf een handvol reacties binnen. Hoewel de productie van deze Middelburgse piano al in 1931 werd gestaakt, blijkt er hier en daar dus toch nog eentje te staan. Vorige maand kregen we weer een melding binnen. In Middelbeers, Noord-Brabant,

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2019 | | pagina 38