24
"Mijn vader zocht contact met Mieremet
in Wassenaar. Die vertelde hem over de
schadelijke effecten van aardstralen. Dus
pas later, door Mieremet, ging mijn vader
zich bezighouden met het opsporen van
aardstralen. Toen werd het zoeken naar
water bijzaak. Ik heb zijn aktentas van de
vliering gehaald. Daarin zitten nog al zijn
Het woonhuis van Lein Harpe in Klein-Valke-
nisse. (foto Jan Moekotte)
spullen." Op tafel komen een aantal publi
caties van Mieremet, drie wichelroedes,
een van stevig koperdraad en gebogen
in de vorm van het visje dat gelovige
christenen als symbool gebruiken. Verder
twee roedes van dun, inmiddels roestig
ijzerdraad, een schoolkrijtje, een doosje
lucifers. "Mijn vader legde luciferstokjes
daar waar hij de aardstraalbaan vond. Met
een schoolkrijtje tekende hij de loop van de
banen. De kracht van de aardstraal drukte
hij uit met een cijfer van 0 tot 10." Uit de tas
komt ook een pendeltje, een stukje kurk
aan een touwtje.
Mevrouw Hillebrand heeft haar vader vaak
aan het werk gezien en is ervan overtuigd
dat hij een bijzondere gevoeligheid bezat.
"Ik heb het niet, en mijn broer die is overle
den in 2008 had het ook niet. Mijn vaders
wichelroede kon met een kracht gaan rond
draaien, zo sterk dat je 'm niet tegenhield.
Zijn belangstelling voor het vinden van
water maakte dus plaats voor interesse in
de gezondheid van mens, dier en plant.
Hij werd steeds vaker gevraagd om een
woonhuis te onderzoeken op aardstralen.
Daar begon hij op zeker moment wel geld
voor te vragen. Ik meen dat hij vijfentwintig
gulden rekende voor het onderzoek van
een woning. Maar rijk zijn we er thuis niet
van geworden. Ik ben geboren in het huisje
aan de Vroonweg in Klein-Valkenisse dat
mijn ouders in 1927 lieten bouwen en heb
er gewoond tot ver na de oorlog."
Dat huis staat er nog, al is het verbouwd en
fors vergroot. Achter het huis had Lein een
grote moestuin. Door zijn werk als handels
reiziger, eerst in tabak en sigaren, later ook
in drank, kwam hij veel bij mensen over
de vloer. Als hij hoorde dat er sprake was
van onverklaarbare ziektes dan bood hij
zijn diensten aan. Stuitte hij op aardstralen,
dan gaf hij het advies om daarvan weg te
blijven, het bed te verzetten en de stralen
te neutraliseren met een Poverni-kastje dat
hij via Mieremet kon leveren of - maar dat
was alweer wat later - de plek af te dek
ken met plastic. "We hebben hier zelf ook
jaren zo'n Poverni-kastje in de kruipruimte
gehad", vertelt mevrouw Hillebrand. "Het
viel op een gegeven moment van ellende
uit elkaar. Daarna hebben we daar plastic
gelegd.
"De laatste jaren voor zijn pensioen was
mijn vader nog vertegenwoordiger in drank
voor de firma Pieters in Middelburg. Daar
voor tufte hij met een solex Walcheren
rond, hij kwam wel tot in Zuid-Beveland.
Een vetpot is het thuis nooit geworden. Er
was voor mij geen geld om na de lagere
school naar de huishoudschool te gaan.