44
Placjuette van Floor Wibaut, door jan Haas.
(foto Frans van den Driest)
scheepswerf gered. Zodra het met De
Schelde beter zou gaan, zou de onderne
ming worden verkocht. Dat gebeurde in
1999, toen de scheepswerf werd overge
nomen door Damen Shipyards. Dit bedrijf
trok zich voor een groot deel terug uit het
centrum van Vlissingen. Sinds 2003 is het
terrein van de voormalige Schelde eigen-
dom van de gemeente Vlissingen. Het vrij
gekomen gebied van circa 32 hectare ver
dient een zorgvuldige invulling met respect
voor het industrieel erfgoed van de voor
malige scheepswerf.
In de Weteringstraat hangt aan een muur
een plaquette van Floor Wibaut (1859-
1936), vervaardigd door de Vlissingse kun
stenaar Jan Haas. Wibaut werd geboren in
Vlissingen, aan het Groenewoud 58, en
maakte carrière in de houthandel in Mid
delburg. Nadat hij in 1904 naar Amsterdam
was verhuisd, bracht hij het daar tot wet
houder met vooruitstrevende ideeën op het
gebied van volkshuisvesting en steden
bouwkunde. In 2009 werd Wibauts hon-
derdvijftigste geboortedag gevierd. In Am
sterdam werd een standbeeld van hem
onthuld en de gemeente Vlissingen liet
deze bronzen plaquette maken.
Tussen de Weteringstraat en het Groene
woud ligt het pittoreske Plein Vierwinden.
Hier staan drie pandjes met trapgevels uit
de zeventiende eeuw. Ze zijn afkomstig uit
de Kolvenierstraat.
Aan de Stenenbeer staat een historisch
pand met de naam De Soetelingskerke.
De woning is gebouwd voor een kapitein
die voor de West-Indische Compagnie op
het schip De Soetelingskerke voer. Het
schip was vernoemd naar het verdronken
dorp Soetelingskerke op Noord-Beveland.
Het dorp verdween in 1530 door de Sint-
Felixvloed.
Tussen de Korte Zelke, Schutterijstraat,
Bussestraat en Torenstraat ligt Zeemans
erve, officieel het Cornelia Quakshofje.
Deze Cornelia was de stichtster van het
hofje, anno 2015 een oase van rust. Naast
welvaart was er in de Gouden Eeuw heel
veel armoede in Vlissingen. Mannen die
konden werken hadden nog wel enige in
komsten, maar weduwen, wezen, invaliden
en bejaarden waren vaak afhankelijk van
de armenzorg. Het aantal weduwen was
groot, want veel zeelieden sneuvelden bij
zeegevechten of kwamen om tijdens lange
reizen naar verre oorden. Ook stierven er
door gebrek en ondervoeding veel jonge
ouders, waardoor het aantal wezen talrijk
was. De weduwe Cornelia Quak die in Den
