Tekening van de Grote Kerk in Veere, ca. 1650.
(fotoreproductie jhr. W.L. den Beer Poortugael)
den, hoe liever hij het had. Zelfs toen Hu-
bertus zei dat hij maar beter naar bed kon
gaan en het de volgende dag maar met
hem moest komen uitpraten, kwam er nog
geen eind aan de scheldkanonnade. Pas
toen Hubertus na meer dan een uur de
achterplaats verliet ging ook Abraham naar
binnen.
ren, zoals hij dat tien maanden eerder ook
al eens met haar witte kap had gedaan. Ze
liep daarom het huis uit en ging naar Hu
bertus, die ze met koorts in bed aantrof.
Ze vertelde hem dat "haer man op dien
selven dagh uyt de kerke gekomen sijnde
[haar] seer onbeleefdelijk ende hardt had-
de bejegent over sekere roukappe die sij
Cornelia en Clasina lieten hun getuigenis
een maand na de gebeurtenis bij een no
taris vastleggen. Hubertus had die toen
nodig om zijn eigen paadje schoon te ve
gen.
Geweld
Toen Abraham Duvelaer op zondagmiddag
29 augustus 1677 uit de kerk was geko
men, drong hij er bij Sara op aan dat ze de
rouwkap die ze sinds het overlijden van
haar moeder droeg, af zou zetten. Sara
werd bang dat hij die hardhandig van haar
hoofd zou rukken en in stukken zou scheu-
op haer hooft was dragende" en dat hij die
van haar hoofd had willen trekken. Huber
tus zei dat haar man zich daar niet mee te
bemoeien had.
Nadat Abraham die zondag vermoeid van
het preken uit de kerk was gekomen en
Sara niet thuis had getroffen, begaf hij zich
rond tien uur naar bed. Ongeveer een uur
later werd hij op brute wijze door zijn zwa
ger gewekt. Die kwam voor zijn bed staan
en dreigde hem enige vuistslagen te zullen
