4 de uitzending belde met de opmerking dat het wel heel leuk en apart was geweest als we het programma vanuit deze legendari sche poptempel hadden uitgezonden. Hij zei toen dat hij ernaar streefde opnieuw grote namen naar het theater te halen. Optredens in Vlissingen enTerneuzen Dat een band als Pink Floyd naar Vlissin gen en Terneuzen kwam was opmerkelijk, maar het was vooral te danken aan de in spanningen van Cyriel van den Hemel, zoon van een Vlissingse juwelier. Cyriel had goede contacten in de muziekwereld en met de platenmaatschappij van Pink Floyd. Hij zou de Scheldestad uiteindelijk verruilen voor Londen. Daar zette hij zijn loopbaan in de muziekwereld voort en hij overleed daar in 2011 Op die zaterdag in februari 1968 gaven de groepen twee concerten. Vroeg in de avond speelden ze in het Patronaat in Ter- neuzen. Het concert daar werd mede geor ganiseerd door het Kotje en de Image Klup, twee Terneuzense uitgaansgelegenheden. Diezelfde avond zouden de bands nog een keer optreden in het Concertgebouw in Vlissingen. Dagblad De Stem meldde een dag voor het optreden: "Ook de 5000 watt sterke lichtinstallatie met kleurenspots waarmee The Pink Floyds [sic] gewoonlijk optreden, sjouwen ze mee naar Vlissin gen." In een onsamenhangend artikel waar bij de verslaggever de twee concerten in Terneuzen en Vlissingen volledig door el kaar haalt, staat: "The Pink Floyds [sic] zijn weliswaar tweemaal op het Nederlandse tv-scherm te zien geweest, dit lifeoptreden [sic] in Vlissingen en Terneuzen mag best een mijlpaal genoemd worden in de ge schiedenis van de Nederlandse popwe reld." En: "Vlissingen is na Amsterdam en Utrecht de derde stad waar een Festival der Moderne en Kosmische Muziek moge lijk blijkt te zijn." Over het concert deden nogal wat verhalen de ronde. Sommige mensen beweerden dat Pink Floyd voor een uitverkochte zaal had gespeeld met hun oorspronkelijke op richter, het enfant terrible Syd Barrett. Maar dat was onzin. Het concert was niet uitver kocht en Syd Barrett was door zijn hope loze gedrag net een paar weken eerder door de andere leden uit de band gezet. Niettemin stonden daar enkele muzikanten in de lente van hun muzikale carrière, die vernieuwende progressieve muziek lieten horen, met in het voorprogramma de Wal- cherse trots Dragonfly. Dragonfly Zanger John Caljouw van Dragonfly ver telde mij 25 jaar na dato: "Wij gebruikten in die tijd Isd en stonden vaak een beetje we zenloos op het podium, maar Pink Floyd was toen heel bewust bezig met het vero veren van het Europese vasteland. On danks hun psychedelische voorkomen waren ze in tegenstelling tot wij heel seri eus bezig." Het optreden en de collegialiteit stonden Caljouw nog voor de geest: "Wij hadden een fijn contact met de jongens van de Floyd. Ik herinner me nog van dat concert dat er witte lakens over de appara tuur hingen en dat Roger Waters op zijn Rickenbacker-basgitaar het basloopje in zette van Interstellar Overdrive. Ik stond te kijken in de coulissen en besefte dat er his torie werd geschreven..." Het was een zeer psychedelisch en visueel sterk gebeuren. Eerst Dragonfly die met beschilderde gezichten hun progressieve rockklanken lieten horen, en toen de man nen van Pink Floyd die in een zweverige

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2015 | | pagina 6