4
de uitzending belde met de opmerking dat
het wel heel leuk en apart was geweest als
we het programma vanuit deze legendari
sche poptempel hadden uitgezonden. Hij
zei toen dat hij ernaar streefde opnieuw
grote namen naar het theater te halen.
Optredens in Vlissingen enTerneuzen
Dat een band als Pink Floyd naar Vlissin
gen en Terneuzen kwam was opmerkelijk,
maar het was vooral te danken aan de in
spanningen van Cyriel van den Hemel,
zoon van een Vlissingse juwelier. Cyriel
had goede contacten in de muziekwereld
en met de platenmaatschappij van Pink
Floyd. Hij zou de Scheldestad uiteindelijk
verruilen voor Londen. Daar zette hij zijn
loopbaan in de muziekwereld voort en hij
overleed daar in 2011
Op die zaterdag in februari 1968 gaven de
groepen twee concerten. Vroeg in de
avond speelden ze in het Patronaat in Ter-
neuzen. Het concert daar werd mede geor
ganiseerd door het Kotje en de Image Klup,
twee Terneuzense uitgaansgelegenheden.
Diezelfde avond zouden de bands nog een
keer optreden in het Concertgebouw in
Vlissingen. Dagblad De Stem meldde een
dag voor het optreden: "Ook de 5000 watt
sterke lichtinstallatie met kleurenspots
waarmee The Pink Floyds [sic] gewoonlijk
optreden, sjouwen ze mee naar Vlissin
gen." In een onsamenhangend artikel waar
bij de verslaggever de twee concerten in
Terneuzen en Vlissingen volledig door el
kaar haalt, staat: "The Pink Floyds [sic] zijn
weliswaar tweemaal op het Nederlandse
tv-scherm te zien geweest, dit lifeoptreden
[sic] in Vlissingen en Terneuzen mag best
een mijlpaal genoemd worden in de ge
schiedenis van de Nederlandse popwe
reld." En: "Vlissingen is na Amsterdam en
Utrecht de derde stad waar een Festival
der Moderne en Kosmische Muziek moge
lijk blijkt te zijn."
Over het concert deden nogal wat verhalen
de ronde. Sommige mensen beweerden
dat Pink Floyd voor een uitverkochte zaal
had gespeeld met hun oorspronkelijke op
richter, het enfant terrible Syd Barrett. Maar
dat was onzin. Het concert was niet uitver
kocht en Syd Barrett was door zijn hope
loze gedrag net een paar weken eerder
door de andere leden uit de band gezet.
Niettemin stonden daar enkele muzikanten
in de lente van hun muzikale carrière, die
vernieuwende progressieve muziek lieten
horen, met in het voorprogramma de Wal-
cherse trots Dragonfly.
Dragonfly
Zanger John Caljouw van Dragonfly ver
telde mij 25 jaar na dato: "Wij gebruikten in
die tijd Isd en stonden vaak een beetje we
zenloos op het podium, maar Pink Floyd
was toen heel bewust bezig met het vero
veren van het Europese vasteland. On
danks hun psychedelische voorkomen
waren ze in tegenstelling tot wij heel seri
eus bezig." Het optreden en de collegialiteit
stonden Caljouw nog voor de geest: "Wij
hadden een fijn contact met de jongens
van de Floyd. Ik herinner me nog van dat
concert dat er witte lakens over de appara
tuur hingen en dat Roger Waters op zijn
Rickenbacker-basgitaar het basloopje in
zette van Interstellar Overdrive. Ik stond te
kijken in de coulissen en besefte dat er his
torie werd geschreven..."
Het was een zeer psychedelisch en visueel
sterk gebeuren. Eerst Dragonfly die met
beschilderde gezichten hun progressieve
rockklanken lieten horen, en toen de man
nen van Pink Floyd die in een zweverige