Franca Treur (Meliskerke 1979), gaat over
de twaalfjarige Kathelijne. Zij groeit eind ja
ren tachtig op in een orthodox-gerefor
meerd boerengezin op Walcheren. Dat het
daarbij om de wereldpremière van de film
ging werd speciaal vermeld. Wellicht ietwat
pretentieus in dat stadium, alhoewel er na
tuurlijk geen woord van gelogen is.
Kathelijne (Hendrikje Nieuwerf) en Christiaan
(Yannick van Waal). (Productiehuis Column
Film)
Vooral in Zeeland was men nieuwsgierig
naar de boekverfilming. Zou het een feest
van herkenning worden? Kon men de film
net zo omhelzen als het boek? Hoewel het
boek in heel Nederland een bestseller
werd, moet het aandeel daarin van de
Zeeuwse samenleving niet onderschat
worden.
Op zaterdag 20 september 2014 draaide
Dorsvloer tegelijkertijd in drie uitverkochte
zalen in CineCity in Vlissingen. Toen de
film begon verscheen Franca Treur in
beeld. Ze leidde de film zelf in, wat natuur
lijk een leuke toevoeging was. Ze deelde
met het aanwezige publiek dat mensen
haar vaak vertellen dat ze zulke duidelijke
beelden voor zich zien bij het lezen van
het boek. Dat bewees de film ook wel. De
scènes uit het boek waren filmisch zeer
goed te vertalen.
Aangezien boeken en films eigen stijlken
merken hebben, leveren boekverfilmingen
vaak draconische films op. Filmmakers
proberen het boek recht te doen door alle
verhaallijnen en details op te nemen, maar
in Dorsvloer vol confetti zijn duidelijke keu
zes gemaakt. Er zit een helder afgerond
verhaal in waardoor het geheel meer is
dan een aaneenschakeling van scènes uit
het boek. De scènes gaan leven en zijn
opzichzelfstaande pareltjes. Het meest
sprekend zijn misschien wel de twee jong
ste broertjes die heel schattig dezelfde kle
ren aanhebben en puur koddige scènes
met z'n tweeën hebben.
In haar inleiding vertelde Franca Treur ver
der dat ze door de film nu een beeld heeft
gekregen bij Kathelijne. Lezers van het
boek zagen het gezicht van Franca altijd
voor zich bij het lezen over Kathelijne,
maar zij had het nooit autobiografisch be
doeld.
De film doet over het algemeen niet
Zeeuws aan. Op een paar scènes na, zo
als bij het strand achter de dijk, had het
overal in Nederland kunnen zijn. Ook het