Franca Treur (Meliskerke 1979), gaat over de twaalfjarige Kathelijne. Zij groeit eind ja ren tachtig op in een orthodox-gerefor meerd boerengezin op Walcheren. Dat het daarbij om de wereldpremière van de film ging werd speciaal vermeld. Wellicht ietwat pretentieus in dat stadium, alhoewel er na tuurlijk geen woord van gelogen is. Kathelijne (Hendrikje Nieuwerf) en Christiaan (Yannick van Waal). (Productiehuis Column Film) Vooral in Zeeland was men nieuwsgierig naar de boekverfilming. Zou het een feest van herkenning worden? Kon men de film net zo omhelzen als het boek? Hoewel het boek in heel Nederland een bestseller werd, moet het aandeel daarin van de Zeeuwse samenleving niet onderschat worden. Op zaterdag 20 september 2014 draaide Dorsvloer tegelijkertijd in drie uitverkochte zalen in CineCity in Vlissingen. Toen de film begon verscheen Franca Treur in beeld. Ze leidde de film zelf in, wat natuur lijk een leuke toevoeging was. Ze deelde met het aanwezige publiek dat mensen haar vaak vertellen dat ze zulke duidelijke beelden voor zich zien bij het lezen van het boek. Dat bewees de film ook wel. De scènes uit het boek waren filmisch zeer goed te vertalen. Aangezien boeken en films eigen stijlken merken hebben, leveren boekverfilmingen vaak draconische films op. Filmmakers proberen het boek recht te doen door alle verhaallijnen en details op te nemen, maar in Dorsvloer vol confetti zijn duidelijke keu zes gemaakt. Er zit een helder afgerond verhaal in waardoor het geheel meer is dan een aaneenschakeling van scènes uit het boek. De scènes gaan leven en zijn opzichzelfstaande pareltjes. Het meest sprekend zijn misschien wel de twee jong ste broertjes die heel schattig dezelfde kle ren aanhebben en puur koddige scènes met z'n tweeën hebben. In haar inleiding vertelde Franca Treur ver der dat ze door de film nu een beeld heeft gekregen bij Kathelijne. Lezers van het boek zagen het gezicht van Franca altijd voor zich bij het lezen over Kathelijne, maar zij had het nooit autobiografisch be doeld. De film doet over het algemeen niet Zeeuws aan. Op een paar scènes na, zo als bij het strand achter de dijk, had het overal in Nederland kunnen zijn. Ook het

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2015 | | pagina 42