Abeelse jeugd zich een beetje te uitda
gend gedroeg, zwaaide hij vervaarlijk met
die stok naar hen. Dat maakte wel indruk.
Ik neem aan dat hij in de oorlogsjaren,
evenals zo veel andere ouderen, op bevel
van de Duitsers naar Brabant is geëva
cueerd. Hij is niet meer op Abeele terugge
komen.
Geschut
Kort voor de oorlog werd er school gehou
den op Zuidvliet. Het was mobilisatie en de
scholen in Souburg waren door het Neder
landse leger gevorderd voor de huisvesting
van militairen. De desbetreffende school
besturen moesten dus ergens anders, in
een gewoon huis of in een kerk, een
plaatsje voor de leerlingen zien te vinden.
Zo heeft de School met den Bijbel school
gehouden in de gereformeerde kerk en
ook nog korte tijd in mijn ouderlijk huis op
Abeele. Zuidvliet vond men waarschijnlijk
toch een beetje te ver lopen voor de kinde
ren, want niet veel later is men school
gaan houden in een huis in de Dijkstraat.
Ook de Wehrmacht zou later, tijdens de
oorlog, de scholen in Souburg vorderen
voor huisvesting van militairen.
Voor de huisvesting van de Nederlandse
militairen werden er vlak voor de oorlog
nog houten barakken gebouwd op West-
Souburg. Ook op Zuidvliet werd een groep
Nederlandse militairen ingekwartierd. Die
behoorden bij een zware batterij luchtdoel
geschut. De kanonnen stonden keurig ge
camoufleerd opgesteld op een weiland pal
naast Zuidvliet, vlakbij het Ronde Putje.
Enkele officieren waren bij burgers inge
kwartierd, onder andere bij de familie Abe
leven op de Grote Abeele. Met het geschut
is overigens maar heel weinig geschoten,
want veel vijandelijke vliegtuigen kwamen
er toen nog niet over. De weinige vliegtui
gen die boven Middelburg vlogen waren
geen doelwit daar het schootsveld te ver
van de batterij verwijderd was. Het geschut
zou overigens toch niet lang hebben kun
nen standhouden, want de munitievoor-
raad schijnt maar beperkt te zijn geweest.
Nieuwe voorraad had uit Rotterdam moe
ten komen en daar was men al volop in
gevecht met Duitse luchtlandingstroepen.
Trouwens, volgens de laatste berichten is
de stadskern van Middelburg niet door een
bombardement maar door geschutsvuur -
van de Duitsers of van de Fransen - ver
woest.
Oorlog
De Abeelenaren, en wellicht ook de Sou
burgers, schrokken in de vroege morgen
van de tiende mei 1940 wel wakker van
enkele zeer harde salvo's van de batterij
toen er een paar vliegtuigen overvlogen
die het vermoedelijk op het vliegveld van
West-Souburg hadden gemunt. Die solda
ten waren dus wel alert! Dat was hun kapi
tein in elk geval ook, want die liet in de
eerste dagen van de oorlog een persoon
oppakken die verdacht werd van spionage.
Het was een gewone Souburger, nog een
jonge man, een zekere Matthijs Breel.
Bij de nadering van de Duitse troepen
heeft de bemanning van de batterij geen
weerstand meer geboden. Dat had ook
weinig zin gehad daar het wat Walcheren
betreft toch al een verloren zaak was. Ze
hebben zich dan ook, na het geschut on
klaar gemaakt te hebben, aan de Duitsers
overgegeven. Samen met een aantal ge
vangengenomen Franse militairen werden
ze onder begeleiding van Duitse soldaten
- met de bajonet op het geweer - afge
voerd richting Middelburg. De Nederlan-
