men worden, maar de hoofdzuster kwam
"dan weer thee brengen, dan weer kijken
'hoe het ging' en ten slotte kwam ze ook
zeggen dat het nu wel weer tijd was om
weg te gaan".
In 1958 werd Ter Poorte, een "inrichting
voor geestelijk gestoorden", op het terrein
van Der Boede geopend. Het Margrietpa
viljoen, onderdeel daarvan, werd versneld
geopend want er moesten zieke repatrian
ten uit Indonesië in worden opgevangen:
"Op de dag van aankomst sneeuwde het
zo hard dat sommige patiënten op de rug
van het personeel naar het paviljoen
moesten worden gedragen."
In de jaren zestig ontstond er een perso
neelstekort. Ook getrouwde vrouwen
mochten nu aan het werk. Meisjes werden
zelfs gelokt met een op het terrein nieuw
aangelegd zwembad.
In 1971 werd er op de plaats van het voor
malige koetshuis een gebouw neergezet
dat de naam Het Koetshuis droeg, met
ruimten voor fysiotherapie, dagverpleging
en een jongerenafdeling. Ook het wegen
plan op het terrein werd toen aangepast. In
1975 werd de uitbreiding De Vliedberg op
het terrein gerealiseerd.
In de jaren zeventig tot negentig groeide
Der Boede uit tot een van de grootste ver
pleeginrichtingen in Nederland. Er werden
op het terrein regelmatig festiviteiten geor
ganiseerd, ook voor de dorpelingen. Er
kwamen een winkel, een rolstoelpad naast
het fietspad richting Koudekerke en tal van
andere voorzieningen.
In de jaren negentig naderde het einde
van 'Der Boede', hier tussen aanhalingste
kens, want de afdeling Der Boede was al
naar elders verhuisd en de villa zelf was
niet meer in gebruik. De grootschaligheid
die in de jaren zeventig en tachtig werd ge
predikt moest plaatsmaken voor de nieuwe
kleinschaligheid: de bewoners werden in
kleine groepjes op nieuwe locaties gehuis
vest. De villa werd gerestaureerd en ver
volgens verkocht. De meeste andere ge
bouwen op het landgoed werden gesloopt,
de auteur heeft deze sloop zelf vastgelegd.
Bij het boek hoort een dvd met interessan
te filmbeelden uit de jaren vijftig, inclusief
de opening door koningin Juliana, en een
aantal fotofilms over de sloop van diverse
gebouwen en van het huis Der Boede na
de restauratie.
Het is jammer dat de schrijver heeft geko
zen voor de opmaak in één kolom. Dat
maakt dit boek met zijn liggend formaat
lastig leesbaar. Ook de manier waarop de
foto's in het boek zijn geplaatst, de over
lappingen en schaduweffecten, doet wat
amateuristisch aan. Maar dat zij de auteur
vergeven, want met dit boek geeft hij ons
een mooi inkijkje in het leven op Der Boe
de als verpleeghuis, met name tussen
1953 en begin jaren zeventig. En, hoewel
hij als jongetje vond dat "die is naar Der
Boede toe" nogal onheilspellend klonk, hij
maakt ons met dit boek duidelijk dat het
daar - hoe moeilijk vaak ook voor de pa
tiënten en hun familie - een omgeving was
waar liefde en toewijding de boventoon
voerden.
Hetty Begheyn-Brinkman
Johan Geerse, Die? Die is naar Der
Boede toe! Van buitenplaats tot zorginstel
ling en terug. Uitgave van de auteur
(www.johanverbeeld.nl) 2014, 136 pag., ill.,
foto's, krt., ISBN/EAN 978-94-6108614-3.
Prijs €14,95. Verkrijgbaar via de auteur en
bij boekhandel De Drvkkery, Middelburg.
