SHES
14
fj
r,
De Schildersbuurt in Vlissingen, ca. 1950.
Bouw van 176 woningen aan o.a. Breitnerlaan,
Tooroplaan, Beatrixlaan en Jan van Goyenlaan.
(Gemeentearchief Vlissingen, FA23471
tier, vóór het bruggetje over de watergang.
Bij de noordgrens begonnen de sportvel
den die daar werden aangelegd. Aan de
overkant van onze straat was nog niets,
alleen maar wanorde en onkruid.
Kiepkarren verplaatsten er grond. Wij had
den geen idee waarvandaan en waarnaar-
toe en zeker niet waarom. Huizen, en zelfs
de flats, werden in snel tempo gebouwd.
Het inspireerde ons tot het vervaardigen
van eigen bouwsels in het nog te ontgin
nen landschap. We groeven putten, maak
ten hutten met bouwmateriaal dat in de
President Rooseveltlaan zomaar voor het
grijpen lag. Dienstdoende politieagenten
op de fiets controleerden onze bezigheden
en sommeerden ons de houten latten en
volle doosjes met spijkers terug te bren
gen. Ik kreeg altijd de wind van voren. Ik
was een halve kop groter dan de anderen:
"Zo'n grote vent moest toch beter weten."
Met tegenzin verplaatsten we de materia
len weer richting President Rooseveltlaan.
Dat was een vreemd stukje straat. Het be
ginpunt was misschien wel het eindpunt of
andersom; aan beide uiteinden was er ei
genlijk niets. De bebouwing vormde een
enorme scheidsmuur waarachter de oude
wereld lag. Eén punt werd gemarkeerd
door de kruising van de Beatrixlaan en de
Kapoentjesweg. De straat eindigde bij de
Irislaan. Daar was de "koeienput" in het
weiland. Aan het eind van de weilanden
stond een rij barakken. Die werden be
woond door Ambonezen. Als je van de
President Rooseveltlaan de Kapoentjes-
weg in liep kwam je langs de ingang van
de begraafplaats. Aan de andere kant van
dat weggetje stonden bunkers in weilan
den met bornputten. Aan het eind van de
begraafplaats kon je linksaf. Het was een
heel smal pad met zwarte sintels, het
Koopmansvoetpad. Aan weerszijden hoge
brandnetels en prikkeldraad. Het pad ein
digde bij de vuilnisbelt aan de Nieuwe Vlis-
