worden. Ze hebben de veranderingen in iandbouwkring van dichtbij kunnen aan schouwen en kunnen er smakelijk over vertellen. De achterkant van Walcheren In de zomer van 1995 ontstond het idee om de voetpaden op Walcheren nieuw leven in te blazen. In 1996 werd er een werkgroep opgericht die zich daarmee zou gaan bezighouden. In januari 1997 werd er 'proefgelopen'. Els was secretaris van de werkgroep en vist uit een dikke ordner een verslag van die wandeling. Ze liepen met z'n vieren vanuit Middelburg langs het ka naal naar Veere en door de velden terug naar Middelburg. Onderweg werden de ob stakels die ze tegenkwamen genoteerd. Om te beginnen moest er natuurlijk flink geklommen worden, over hekken en prik keldraad. Dan waren er de slootjes en wa tergangen waar men overheen moest zien te komen. Een voordeel was dat de mees te toen dichtgevroren waren, maar het ge beurde ook wel dat er een stevig eind moest worden omgelopen. Het was in meerdere opzichten een span nende tocht. Aagje: "Vlak voor Veere stond een flinke stier op een dijk waar wij over wilden. Dat was oppassen geblazen. We zijn op kousenvoeten achterlangs dat beest geslopen." Toch was deze route niet de eerste die zou worden gerealiseerd. In april 1998 werd de Stichting Voetpaden Walcheren opgericht. De werkgroep was zich inmiddels al gaan richten op de Reede van Middelburg, de 'achterkant' van Walcheren. Daar is im mers nog relatief veel bewaard gebleven van de oude structuur van dijkjes en ande re landschapselementen die 'wandelvrien- delijk' kunnen worden genoemd. De route begint in Vlissingen - niet voor niets bij het NS-station - en loopt via Ritthem, Nieuw en Sint Joosland, Arnemuiden en Veere tot aan Breezand. Het Waterschap en de ZLTO, de Zeeuwse landbouworganisatie, werkten in het begin nog niet erg van harte mee. Maar Jo Kodde, die een boerderij heeft in de Oranjepolder, was wel meteen enthousiast. Hij was degene die nogal wat collega's in de buurt over de streep wist te trekken. Ook de bemoeienis van de provin ciale VVV-man Teun van Elsacker was van onschatbare waarde. En er was een lande lijke regeling gekomen die de boeren een tegemoetkoming wegens gewasderving toekende bij het openstellen van een pad over hun terrein. Aagje vertelt dat het niet zelden de vrouw des huizes was die de knoop doorhakte. Het was lang niet altijd een kwestie van onwelwillendheid als boeren bedenkingen hadden, maar meer bezorgdheid, angst voor vernielingen en aantasting van de pri vacy. "Vrouwen gaven er vaker blijk van iets verder te kijken", zegt Aagje, "en er zijn ook steeds meer kampeerboerderijen, waarbij de vrouw de scepter zwaait over die tak van het bedrijf. Zij is doorgaans de gene die de gasten ontvangt, de contacten onderhoudt." Toen de Reede van Middel burg net was opengesteld, hing er aan een hek bij een boerderij een bordje met de tekst: "Als ik thuis ben, is er koffie." Dat zegt genoeg, glundert Aagje. De binnenkant van Walcheren Nu kon ook de 'binnenkant' van Walcheren verder ontsloten worden ten gerieve van de wandelaar. Maar het duurde nog tot 2003 voordat de volgende Walcherse Wan deling kon worden opengesteld. Op 24 mei van dat jaar werd die langs de Veerse Wa-

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2014 | | pagina 30