bachtsheer van Vlissingen achter: op een
te lange preek stond een boete, een ge
woonte die helaas niet bewaard is geble
ven.
De consistoriekamer die we nu kennen,
dateert uit 1866 en is intussen beroemd.
De Wete heeft er in april 2008 en juli 2009
aandacht aan besteed met artikelen van
Stenen leeuw met het wapen van Koudekerke
op de kerkmuur, 26 juni 2013. (foto Ida Door-
enweerd)
respectievelijk Kees van Noppen en Martin
van den Broeke. De aanbouw is een zeld
zaam voorbeeld van neogotiek ('Willem II-
gotiek') en zou, als het aan het kerkbe
stuur had gelegen, intussen zijn vervangen
door een nieuw gebouw met moderne ver
gaderruimten. Onder meer door inspannin
gen van de HKW is de sloop niet doorge
gaan en werd besloten om op de plaats
van de oude kleuterschool (de Klimop) het
nieuwe vergadercentrum te bouwen. Dat
betekent wel dat we voor de koffie de kerk
uit moeten: we doen het met alle plezier.
Uit de geanimeerde gesprekken aan de
koffietafel in de Klimop bleek wel dat het
voor veel bezoekers ging om een her
nieuwde kennismaking met het dorp waar
zij ooit naar school gingen en woonden.
Verhalen over vroeger, over oude beken
den en oude plekken; herinneringen en
herkenning.
In Koudekerke zelf is nog maar weinig van
het verleden te zien. De dorpsring is rede
lijk gaaf bewaard. Er is ooit een doorbraak
gemaakt voor de Kerkstraat (zodat de af
stand tot de Klimop sterk gereduceerd
werd). Uiteraard zijn veel van de gevels
aangepast aan de moderne tijd. Het muur
tje om kerk en kerkhof is weer opgetrok
ken (1991). Op oude ansichtkaarten uit de
jaren twintig van de vorige eeuw is nog te
zien dat er vroeger een ijzeren hekwerk
heeft gestaan.
We wandelen in twee groepjes door Kou
dekerke; onze groep begint bij het oude
stadhuis en het huis van de familie Loeff,
waarvan de diepe tuin vroeger doorliep tot
aan de nu verdwenen brouwerij. Even ver
derop passeren we de pastorie. We be
wonderen de dorpspomp nabij café Cen
traal en de oude smidsen, die ooit van de
pomp gebruik maakten. Van de twee tra-
valjes is er nog één bewaard gebleven. In
de Brouwerijstraat passeren we het dok
tershuis, een in neorenaissancestijl opge
trokken chaletachtige woning. Bij de dorps
wandeling staan we vaak stil bij de plekken
waar ooit iets heeft gestaan. Dat geldt bij-