gedetineerden raakte gewond. Op de te rugweg moest de Langevielebrug worden afgezet om ze uit handen van het publiek te houden en zo een lynchpartij te voorko men. Na afronding van het onderzoek moesten de delinquenten voor een tribunaal ver schijnen. Uiteraard vormde het proces te gen Bierens het hoogtepunt. Die stond op 6 februari 1948 voor het hekje van het Bij zonder Gerechtshof in Middelburg. De be langstelling was overweldigend, de zaal was afgeladen vol. Er werd een uitgebreid proces-verbaal voorgelezen, dat Bierens onbewogen aanhoorde. Talloze getuigen werden gehoord. Een van hen was me vrouw Ingelse, die vertelde hoe haar man door Bierens was geslagen en wegge voerd. Ook de weduwe Steketee legde een verklaring af en gebruikte daarbij woorden als boef en schurk. Aan het einde van haar getuigenis werd het haar te veel; ze gaf Bierens met haar tas een flinke mep. Toen Bierens het woord kreeg, gaf hij bepaalde zaken toe. Hij ontlokte echter hoongelach toen hij vertelde in bepaalde zaken men sen ter wille te zijn geweest en dat de bij een huiszoeking getrokken revolver was bedoeld voor de hond! De eis was levenslange gevangenisstraf, waarop de verdediging aanvoerde dat Bie rens ongevraagd tot commandant was be noemd en zich - behalve in de vijf maan den op Walcheren - goed had gedragen. Op het eind van de zitting verklaarde de verdachte met zijn slachtoffers te doen te hebben. Opnieuw klonk hoongelach vanaf de publieke tribune. De rechter nam de eis over en veroordeelde Bierens tot levens lange gevangenisstraf. Bierens ging in be roep en werd uiteindelijk door het Hof van Cassatie veroordeeld tot twintig jaar met aftrek van voorarrest. Ook andere landwachters werden onder handen genomen. De meesten leden aan 'geheugenverlies'. Ze wisten zich arresta ties niet te herinneren, hadden alleen maar op wacht gestaan, verwezen naar elkaar, waren er niet bij geweest of wisten niet wat hun slachtoffers te gebeuren stond. De straffen varieerden van één tot negen jaar internering. Hoofdstormleider Dekker uit Goes, de leider in Zeeland, kreeg veertien jaar met aftrek. De meesten verloren ook hun actieve en passieve kiesrecht, het recht op het bekleden van een openbaar ambt en het Nederlanderschap. In bepaal de gevallen werd ook hun vermogen ver beurd verklaard. De vermogens van de geïnterneerden wer den beheerd door het Nederlands Be heersinstituut. Hun inboedel werd geïnven tariseerd en inkomsten en uitgaven over de interneringsperiode werden bijgehou den. Bij vrijlating werd een eindafrekening gemaakt en een eventueel batig saldo te gen kwitantie uitbetaald. Bij Bierens resul teerde dat in de ontvangst van f51,- en teruggave van twee spaarbankboekjes. Slot Hoewel de Landwacht op Walcheren betrekkelijk klein was - ongeveer dertig man - en nog geen half jaar heeft geope reerd, oefende zij een ware terreur uit. Door haar optreden werden mensen geïn timideerd, beroofd en geslagen, vielen drie dodelijke slachtoffers, werden mensen naar Duitsland of naar kampen gestuurd en liepen slachtoffers trauma's op voor de rest van hun leven. Kortom, de landwach ters veroorzaakten mateloos veel verdriet. Het is ook wrang te moeten constateren dat een aantal huiszoekingen kon worden

Tijdschriftenbank Zeeland

de Wete | 2013 | | pagina 13