buurt een u onbekende wandelroute.
In de loop van de tijd zijn er op Walcheren
veel wandelroutes uitgezet. Sommige
plaatselijk, andere regionaal of als onder
deel van nationale of zelfs internationale
wandelnetwerken. Het gevolg daarvan was
een verwarrende hoeveelheid routes met
bijbehorende paaltjes met allerlei kleuren
en symbolen die allemaal los van elkaar
stonden.
Wat een goed idee om al deze routes aan
elkaar te knopen tot één wandelnetwerk
op één kaart! Aagje Feldbrugge van Voet
paden Walcheren verwoordde dat zo: "We
zijn blij met het wandelnetwerk, want een
droom van ons, tien jaar geleden toen we
begonnen om meer door het platteland te
kunnen wandelen, is gerealiseerd."
Het aan elkaar knopen van al die routes
was niet mogelijk zonder de medewerking
van een groot aantal boeren, burgers en
buitenlui die het recht van overpad over
hun grond verleenden aan wandelaars.
Doordat we nu over hun terrein mogen lo
pen zijn er veel onverharde paden bij ge
komen langs boerenerven, akkers, water
gangen, bosjes, allemaal plekjes waar je
vroeger niet mocht komen. Er zit één
'maar' aan dat recht van overpad: honden
zijn op die particuliere plekken niet wel
kom, ook niet aangelijnd. Op de kaart is
dat duidelijk aangegeven. Voor dat honden
verbod zijn verschillende redenen zoals
het overbrengen van ziektes en het ver
storen van de natuur. Wie toch zijn hond
mee uit wandelen wil nemen, moet af en
toe even goed puzzelen om weggetjes met
een hondenverbod te vermijden. Wel jam
mer, want dat zijn net de leukste!
Het wandelen op die onverharde paden
geeft een nieuwe kijk op het boerenland
waarvan je dacht het wel een beetje te
kennen. Mij gaf het een 'Engelandgevoel':
het gevoel van vrijheid dat je krijgt in Enge
land, wandelland bij uitstek, mede door de
right of way, het uitgebreide recht op over
pad. Rivieren met stapstenen hebben we
hier niet, maar wel trekvlotten over water
gangen. Ook geen uitgestrekte bossen,
maar wel een bochtig weggetje als de
Louwerse's Wegeling, gestoffeerd met heel
veel knotwilgen. Op dit mij onbekende
beeldschone weggetje liep ik met Gerard
de Looff. Hij is een van de vele vrijwilligers
bij de Stichting Landschapsbeheer Zee
land die meehielpen met de opzet en de
aanleg, en die nu nog helpen bij het onder
houd van het wandelnetwerk. Dat en veel
meer vertelde hij mij tijdens een 'ommetje
Ritthem', mét de nieuwe wandelkaart.
Het wandelnetwerk op Walcheren beslaat
ruim vierhonderd kilometer en daarvan is
ruim een kwart onverhard. Het systeem is
heel eenvoudig, en vergelijkbaar met het
fietsknooppuntensysteem. De plaatsen
waar de paden en wegen elkaar kruisen
zijn knooppunten. Elk knooppunt heeft een
nummer. Zo bepaal je zelf eenvoudig je
eigen route. De aanduidingen op de palen
onderweg doen de rest. Op kruisingen,
splitsingen en afslagen staan palen met
daarop een richtingspijl. Deze verwijst naar
het knooppunt waar je naartoe wandelt.
Het maakt niet uit of je links- of rechtsom
wandelt; het netwerk is langs twee kanten
bewegwijzerd. Al wandelend moet je wel
blijven opletten, want er kan zomaar een
paaltje staan met een pijl die wijst in een
richting waar je geen pad vermoedt.
Ommetjes, korte rondwandelingen bij een
kern, worden op de kaart en de paaltjes
aangegeven met een rode stip.
Het is jammer dat de trekvlotten of -pontjes
niet met een symbool op de kaart staan
