26
Het lezen van ivitte bonen, (tekening Rino
Visser)
tilde hij de erwtenstruiken op om vervol
gens de struiken met de zicht te maaien.
Vervolgens werden de bonen- en erwten
struiken te drogen gezet. Op een onder
laag van takken musterswerden de bo
nenstruiken op hopen gezet rond een stok
met een lengte van ongeveer 2A meter. De
stok werd in de grond geslagen, zodat
deze stevig stond. De hopen leken op een
karnton met in het midden de karnstok.
Het op hopen zetten werd dan ook böönen
kaerne genoemd en de hopen zelf kaeren-
tjes. Of ook erwten op deze manier werden
gedroogd, is niet helemaal duidelijk.
Later, in de twintigste eeuw, werden bonen
en erwten in ruiters te drogen gezet. Een
ruiter bestaat uit zes stokken. Drie stokken
vormen een driepoot en de andere drie
stokken verbinden de drie poten met el
kaar. Als de bonen of erwten in de peulen
hard geworden waren, werden ze met
paard en wagen in de schuur gebracht.
Winter
In de winterperiode werden de bonen en
erwten in de schuur gedorst met de vlegel
(vlui) op de dorsvloer. In de regel werd er
met twee man en soms met drie man ge
dorst. Men noemde dat in twee- of drieslag
dorsen. De mannen moesten goed op el
kaar zijn ingespeeld; om de beurt werd er
met de vlegel op de struiken geslagen,
waardoor de bonen of erwten uit de peulen
vielen.
De laatste handeling was het lezen verte-
