Watchers dialect
Kootje Brand
Ik bin is op een achtermlddug op m'n êêntje nae de stad gehae
Toen 'k alferwege Ko Brand ontmoette, die kwam noe juust dervan vandaen.
Ik zei: "Zeit Ko, joen'ouwen zuuper, wat loop jie raor, wat doe jie hek.
Jie ei wï vee te vee hedroenke." Mè Ko die wees mè op z'n nek.
"Wat ei jie an je nek, een zwérienge, temisten je zou't zegge an dien doek
Of ebbe ze d'r in hebéte?" "Wè nêênt", zei Ko, "m'n onderbroek!"
"Joen onderbroek?", zei 'k ongelovig. "Jae juust - 't is gek", zei Kootje Brand,
"z'ebbe om de boel wat te verzachten, m'n broek hebruukt vor een stief verband."
Ik snapte niks van 't êêle zaekje, ik zei: "Toe Ko, vertél es man,
'Oe beie daer noe anhekomme?" En Ko die zei toen dit ervan:
"Vanochend toen 'k nae stad wou lope, kwam d'r een vent mien achterop
Ie rêê op een stoom fiets en zei 'Kobus, rie mee me mee joen, toe stap mer op.'
Ik was nie bange en 'k ao wè zinne, ik docht oe 'ard zou dat wè hae
Die veint zei: 'Doe je jas mer uut öör en doed'em achterstevoren an.
Dan komt de wind nie só van voren.' Ik docht, die veint ei fee verstand
En ik m'n jas uut en wir an 'öör, toen vlohe m'as een aes deu 't land.
De wind die suusde langs m'n bolle, m'n pette was 'k drekt a kwiet
En a me bomen téhen kwaeme, öörd'ik allêên mè zjiiet zjiiet zjiiet.
't Gieng nöh a hoed toet 'k achterover mee een hangk vandat diengk bin afgesjeesd.
'k Viel op de hrond - da's nöha logisch - 'k bleef lèhh'en en 'k docht 'k bin d'r heweest.
Dè kwaeme wuuven anhelope, ze schudde ao'mè mee ter ööt.
Ze dochte - 't was ook te behriepen - die veint die is hartstikke dööd.
Dè kwam een êêr, ik dienk een dokter, die zei: 'Heeft U zich soms bezeerd?'
Ik zei: 'wè nêê.' Toen hoeng urn kèrme: 'Die veint z'n ööt stae hlad verkeerd!'
Dat spreekt, m'n jas was achterstevoren, m'n ööt stoeng hoed, da's nöha hlad
Ik zei dat ook, mè ze wouwe't nie h'love. En ienkele dochte, die veint is zat!
Toen ebbe ze di mee z'n vuuven, m'n ööt hedraaid nae d'aore kant.
Dat was nie lekker en noe loop ik a un êêle dag mee un stief verband."
Veere, 1955
Jan D. de Voogd
