Van de redactie
kè
%)\0
t
leder lid van de Heemkundige Kring Wal
cheren is inmiddels op de hoogte van het
35-jarig bestaan van de HKW in 2006. Het
beloofde jubileumboekje is daar debet aan.
Dat hebben we geweten! Inmiddels is het
bij iedereen bezorgd, ook bij de mensen
die informeerden of zij de enigen waren
die in januari De Wete ontvingen waar het
boekje niet bij zat. Onze excuses voor het
niet nakomen van de toezegging.
Als u Van Boudewijnskerke tot Zanddijk
gelezen hebt, bent u wellicht door de ge
schiedenis van deze gekrompen dorpen
ook nieuwsgierig geworden naar deze his
torische plaatsen. Nog boeiender dan het
lezen van de verhalen van Aad de Klerk is
het opzoeken van de locaties in het ver
trouwde Walcherse land, te voet of per
fiets of auto. Dat bevestigt waarom het ver
leden zo belangrijk is voor het leven in het
heden.
De boeiende lezing van Sandra Dobbelaar
over verborgen buitenplaatsen op Walche
ren, georganiseerd door de HKW, trok veel
belangstellende leden. De historische ach
tergronden werden belicht, evenals de acti
viteiten voor het behoud van deze cultuur
waarden.
De verhalen in deze Wete nemen ons ook
dikwijls mee naar het verleden. Het is weer
een dik nummer geworden met interessan
te verhalen en mooie foto's uit de oude
doos.
Afgaande op de talloze reacties op deel 1
van de Middelburgse melkmannen, zal het
tweede deel over de dagelijkse melkbezor-
ging ook weer boeien.
Ging u ook wel eens 'kreken' op zaterdag
avond, zoals de heer Cornelisse in Middel
burg? Ook hierbij een mooie nostalgische
foto. Ziet u die man die net op zijn fiets
zwaait?
Sr 1
Jules Braat schrijft over de spectaculaire
openluchtspelen die net na de oorlog in
Vlissingen en Middelburg werden opge
voerd onder regie van het kunstenaars
echtpaar Abeleven-Labberton dat het spel
ook schreef. Het waren feesten en optoch
ten van en voor de bevolking die daarna
nooit meer zo grootschalig op Walcheren
hebben plaatsgevonden.
Frans van den Driest is steevast vertegen
woordigd met een verhaal gebaseerd op
de geschiedenis. Nu verhaalt hij over
'hoofdvermaak' in Middelburg en hij heeft
daarmee de 'luizenissen' leuk verpakt in
een aansprekend Vadertje.
Hoe het een boerenerrebeier verging in de
grote stad, bezingt Jan de Voogd uit Vlissin
gen, die het Walcherse dialect trouw blijft.
Schrijver Jan Midavaine blijft schurkenstre
ken uit oude archieven opdiepen. Nu ver
telt hij over een "weggejogen landman" die
op miraculeuze wijze aan zijn straf wist te
ontkomen.
'Wien is dat noe?' levert spontane reacties
op en spoort mensen uit de lezerskring
aan om op nader onderzoek uit te gaan.
Niet alleen op de honderd jaar melkhandel
kwamen reacties, het huis met de dubbele
naam op de Dam in Middelburg heeft ook
veel lezers naar de pen doen grijpen. Een
verhaal is nooit compleet en we zijn blij
met de vele aanvullingen op het artikel van
Tine Visser in de vorige Wete.
Weet u een boeiend verhaal of hebt u een
aanvulling voor het tijdschrift van de
Heemkundige Kring Walcheren? Het kan
over het verleden gaan, maar ook over de
toekomst van het mooie eiland.
Laat het maar weten!
Jo Jobse