straf. De wilgenroede die voor het geselen
werd gebruikt, behoort nu tot de museum
collectie van museum De Vierschaar. Een
beul had de stad niet, die moest worden
gehaald in Middelburg.
De toekomst zag er voor Piet dus niet erg
rooskleurig uit en zijn verdediger vroeg
een week bedenktijd, waarna Piet werd
De gevangentoren tot Veere. (Uit: Smallegan-
ge, 'Cronyk', 1696)
teruggebracht naar Montfoort, zoals de
toren in de volksmond werd genoemd.
Ontsnapt
Het zou enige weken duren voordat burge
meesters en schepenen, die in Veere met
de rechtspraak waren belast, uitspraak in
de zaak zouden doen. Piet zou er niet
onderuit kunnen komen en ont
snappen uit de gevangenis leek al
helemaal onmogelijk. De toren
was sterk gebouwd en de zware
eikenhouten deuren waren met
ijzeren grendels afgesloten.
Toch is Piet 'm in de nacht van 30
november op 1 december stilletjes
gesmeerd. De dag erna was zijn
cel leeg en hij was nergens meer
te vinden. Op Walcheren hebben
ze hem nooit meer teruggezien.
Waar hij naartoe is gegaan en hoe
zijn verdere leven is verlopen,
weten we niet, maar waarschijnlijk
heeft hij in een ander deel van het
land een nieuw bestaan opge
bouwd.
Nadat de ontsnapping 's morgens
vroeg was ontdekt, gelastte de
schout een onderzoek. De cipier
Jan Termis, die verantwoordelijk
was voor de opsluiting van de
gevangenen en die zelf ook in de
Montfoortse toren woonde, werd
ter verantwoording geroepen.
Omdat hij de enige was die tijdens
de bewuste nacht het toezicht had
gehad, werd hij wegens moedwilli
ge nalatigheid opgesloten in zijn
eigen toren.
Al snel bekende Termis dat hij Piet
in weerwil van het verbod vanaf het eerste
moment dat hij opgesloten zat een gloei-
