'reselijk uit, na vier jaar te hebben bloot-
jestaan aan bombardementen. We liepen
eerst langs de boulevard en zagen het
standbeeld van Michiel Adriaansz. de Ruy-
er, dat wonder boven wonder nog gaaf
vas! Ook de weg van Middelburg naar
/lissingen was vreselijk beschadigd. Toch
vas het opvallend hoe weinig de mensen
lier klaagden, hoewel ze er mijns inziens
och alle reden toe hadden.
laandag 27 mei
3é en ik togen, deze keer gelukkig op de
ets, weer vol moed naar de Veerseweg.
)e benedenverdieping was nu aan de
reurt en dat was een verschrikkelijke klus.
Het water had tot even onder de venster-
janken gestaan en soms - bij springvloed
tot boven de deuren. De muren waren
ikzwart en die moesten we met een staal-
raadborstel afschuren. Daarna schuurden
ie de deuren, kozijnen, vensterbanken en
I het houtwerk af en ten slotte schrobden
n dweilden we de vloeren.
)ie dag kregen we daar het ergste vuil
veg, maar de 'moeten' van mossels gin-
'en er niet helemaal af. De schilder zou de
veek erna komen om boven te behangen.
Beneden zou hij waterverf aanbrengen,
vant het zou nog jaren duren voor behang
m verf op oliebasis daar zouden houden.
)e muren waren nog door en door nat en
Heven zout 'bloeden' en dat moest er dan
veer afgeschraapt worden.
Dinsdag 28 mei
Ir waren nog niet genoeg werkadressen,
imdat de advertentie waarin getroffen
■ewoners werd gevraagd zich op te geven
oor hulp, niet was geplaatst,
illy en ik moesten daarom naar de presi-
ente van de UW, mevrouw Batten aan
de Loskade, om verschillende werkjes op
te knappen. Ik heb op zolders zes overalls
gewassen, terwijl Elly onze blauwe schor
ten streek. Daarna sorteerde ik voedsel
pakketten van het Canadese Rode Kruis
en 's middags naaiden we knopen aan en
deden we meer van dat soort klusjes.
Na het werk gingen we op het Bureau voor
Sociale Zaken klompen passen.
Het was voor ons nog een hele toer om
thuis te raken in de stad. Steeds verdwaal
den we, want door het ronde stratenpa-
troon van Middelburg konden we ons er
moeilijk oriënteren.
De Middelburgers waren blijkbaar erg op
hun stadsschoon gesteld, want aan de
Markt, waar alles in 1940 was verwoest,
werd alles zoveel mogelijk in oude stijl
opgebouwd. Niet één huis werd gelijk aan
het andere. Zelfs de ouderwetse stoepen
werden in ere hersteld en de oorspronke
lijke namen werden weer op de huizen
geschilderd.
Dankzij het berichtje in het Zeeuws Dag
blad kende heel Middelburg ons en als we
op straat liepen in onze helderblauwe jas-
schorten, hoorde je van alle kanten: "Hallo
Groningen!" of "Hallo, blauw-blauw!" We
waren bijna even bekend als de Churchers
of de Denen van Souburg.
Woensdag 29 mei
Ik bleef thuis om het 'thuiswerk' te doen.
's Middags ging ik weer naar Sociale
Zaken om kleren van de HARK te sorteren
en er pakjes van te maken en daarna be
zorgde ik die. 's Avonds zijn we eerst naar
het badhuis geweest om alle ongerechtig
heden eens fijn van ons af te spoelen.
Zaterdag 1 juni
Nannie en ik mochten met zuster Van Eek
