was het een huis voor ouden van dagen
van de diaconie der Nederlands-hervorm
de kerk. In 1942 werd het door de Duitsers
gevorderd en in oktober 1944 kwam het bij
de overstroming onder water te staan. De
golven spoelden er ongeveer anderhalf
jaar om- en doorheen.
Ook de tuin, of dat wat vroeger die naam
Zaterdag 25 mei
Gé en ik kregen een adres op de Veerse-
weg bij een zekere mevrouw IJssel. Het
was drie kwartier lopen naar dit lege huis
waarvan de bewoners waren geëvacueerd.
Alles was er al gerepareerd: de gaten van
een granaat die op een hoek van het huis
terechtgekomen was en op één plek na
De groep Groningse LlVV'ers. Zittend, uiterst
links, Meike Bnns. Nnnst haar de begeleidster,
juffrouw Tanny Baas (geen familie).
droeg, was een grote wildernis. Er bevond
zich een schuilkelder uit de oorlog in en
verder nog een theekoepeltje aan de
waterkant, met kapotte ruiten. Het uitzicht
was schitterend, vooral 's morgens vroeg,
als de zon op de blanke duinen in de verte
scheen.
's Middags gingen we met onze leidster,
juffrouw Tannie Baas, nog even de stad in
om een indruk van Middelburg te krijgen.
waren er overal nieuwe deuren gehangen.
We begonnen, gekleed in onze overalls,
op de zolder met het afschuren van
cement en daarna veegden en dweilden
we. Tijdens het werk werden we vreselijk
verwend met chocolademelk en boter-
sprits!
Om twaalf uur gingen we naar ons tijdelijke
huis waar het eten van de 'centrale keu
ken' al op tafel stond. Het eten was uitste
kend maar we hadden dan ook bonnen
voor extra zware arbeid!
's Middags waren we vrij en we besloten
naar Vlissingen te gaan. Die stad zag er
