Leo!
Het was je laatste redactievergadering. Ter ere van jou
hadden we tevoren een etentje georganiseerd. Er waren
bloemen. Er werden cadeaus uitgewisseld. Maar ook
tijdens deze wat weemoedige afscheidsavond verloor je
De Wete geen moment uit het oog. Zoals je dat al zoveel
jaren had gedaan, loodste je ons vriendelijk, vakkundig
en vastberaden door de artikelen en afspraken heen.
De (tuin)fakkel die je ons overhandigde, staat model
voor jou, de man die elke vergadering weer ons enthou
siasme wist aan te wakkeren. En elke keer keerden we weliswaar huiswaarts met een
tas vol artikelen, maar ook met een hart dat warm klopte voor het Walcherse heem en
De Wete in het bijzonder.
We zijn blij dat Jo Jobse onze nieuwe 'aanvoerder' wordt. Hij zal een waardig opvolger
van je zijn.
Mochten we in de toekomst nog eens in het duister rondtasten, dan zullen we jou -
dankzij die fakkel - altijd weten te vinden.
Bedankt voor je 'lichtend' voorbeeld!
Coby, Hetty, Jo, Roel, Jopie
laamkundige en zij heeft uitgelegd wat de
motieven waren om percelen grond een
iaam te geven en hoe die namen werden
amengesteld.
Je heer C.M. Bierens vertelt over Walcher-
e voornamen en familienamen. Jaren
'eleden heeft hij een lezing over dit onder-
verp voor de leden van de HKW gehou-
len. De heer Bierens is genealoog en hij
is onder meer voorzitter geweest van de
ifdeling Zeeland van de Nederlandse
Genealogische Vereniging.
We beginnen deze Wete echter met de
belevenissen van Meike Baas uit Midwol-
da, provincie Groningen. Precies zestig
iaar geleden reisde zij met andere leden
van de Unie van Vrouwelijke Vrijwilligers
:aar Middelburg af om mee te helpen aan
iet schoonmaken van huizen die hadden
eleden onder de invloed van het zeewater
tijdens de inundatie. Dit jaar is het zestig
jaar geleden dat Walcheren droogviel en
dat met het herstel van de schade kon
worden begonnen. Daar hoorde dus, hoe
basaal dit ook klinkt, het reinigen van de
huizen bij.
Wie weet nog dat er op de hoek van de
Lange Delft en de Sint Janstraat een
school stond? Deze school is lange tijd
bekend geweest als de school van Gouka.
Over deze bijzondere hoofdonderwijzer uit
de negentiende eeuw en diens school kunt
u lezen in een artikel geschreven door een
zekere C.J. Geldhof. Dit artikel is eerder in
een ons onbekend krantje gepubliceerd.
Het leek de redactie de moeite waard om
dit te bewerken en op te nemen in De
Wete.
Frans van den Driest borduurt in 'Vadertje'
weer verder op het thema armoede. Deze
