schrapte deuren hadden, waren ze dol van
blijdschap, want eigen haard is toch goud
waard. Leuk dat Elly en ik naar dit adres
mochten. We konden mevrouw Schout
eens fijn door het werk heen helpen. Ze
was op van de zenuwen en kreeg een
erge huilbui.
Ook vrijdag en zaterdagmorgen werkten
De groep Groningse LlVV'ers voor De Grif
fioen. Meike Baas staat links in het midden.
we er nog. Als dank kregen we een inge
lijste foto van de ramp.
Maandag 8 juli
In alle vroegte togen we met ons allen, de
leidster incluis, naar de Willem lll-kazerne
te Vlissingen. Deze kazerne werd ingericht
voor de mannen van de wederopbouw en
de UW was gevraagd of ze daar een paar
dagen wilde komen werken. Dat deden we
natuurlijk met alle plezier, daar de 'weder
opbouw' van haar kant ook altijd klaar
stond om ons te helpen.
We werden met een vrachtauto gebracht
en gehaald. Het waren verschrikkelijk grote
zalen; de kribben en tafels stonden er al,
maar verder was het er nog onbewoond.
Helaas duurde dat niet lang, want toen we
in de eerste zaal ongeveer halverwege
waren met schrobben en dweilen, kwam
de eerste groep mannen al aan. Dat was
me een bende! Ze sjouwden, echt op een
mannenmanier, van het vuile deel over het
schone. Wij waren natuurlijk woest, maar
dat hielp weinig.
Er was daar ook nog een stelletje 'moffen-
grieten' in betrekking en daar ergerden we
ons vreselijk aan. De kampbeheerder was
maar wat blij met onze hulp, want die mei
den voerden de hele dag zowat niets uit.
Hij had dan ook met de handen in het haar
gezeten, want het valt niet mee om op één
dag met vijfhonderd man te verhuizen.
Om twaalf uur werd er een zeer uitgebrei
de maaltijd aangericht zoals we in lange
tijd niet hadden gehad: brood, worst, kaas,
hagelslag en jam. De kampbeheerder
spoorde ons steeds maar tot nog meer
eten aan en ik presteerde het die middag
om twaalf (flinke) sneden wittebrood naar
binnen te werken. Alleen viel het dweilen
naderhand niet erg mee.
Ook dinsdag waren we weer present in
Vlissingen. Toen ging het beter, want de
mannen waren al vertrokken en kwamen
's avonds pas terug. We deden nog enige
zalen, die we ook allemaal met lysolwater
naschrobden, en aan het eind van de dag
hadden ook de gangen en de trappen
bijna allemaal een beurt gehad.
Woensdag 10 juli
We trokken er weer met de hele colonne
op uit en nu naar huize Zonneveld, gele
gen aan de bosrand tussen Oostkapelle
en Domburg. Dit was een kindertehuis en
tijdens de oorlog zaten er Duitsers in en
daarna elf gezinnen uit het geïnundeerde
gebied. Het huis zelf was gelukkig droog-
gebleven. Het water stond tot aan de oprij
laan, zodat de bomen daar nog juist ver
dronken waren. Verder was de hele kust-
