I
zeiden dan iets in de trant van 'Lenie, daar
gaat je vader'. Ik vond dat vervelend maar
pa trok zich er niks van aan en ging er
gewoon mee door. Mijn vader was nooit
ziek, altijd opgewekt, rookte weinig en
dronk niet."
De inschrijving van Hemmekam voor de
Boulevardloop sloeg bij het bestuur van
Boudeivijn Hemmekam na zijn prestatie tijdens
de Boulevardloop op 18 september 1949. (Coll.
fam. Hemmekam)
Marathon in als een bom en was aanlei
ding tot het inseinen van de PZC. Die
stuurde een verslaggever naar het huis
van de sportman in de Molenstraat in Vlis-
singen. Hemmekam verklaarde plotseling
zin te hebben gekregen in de Boulevard
loop en dat hij daarom was begonnen met
de training. Zijn tijd lag zo rond de 15
minuten maar hij hoopte daar iets onder te
blijven. Voor de verslaggever demonstreer
de hij nog even met een gewicht van 25
kilo en liep enkele rondjes op z'n handen.
Verbaasd en vol bewondering verliet de
verslaggever het huis van Hemmekam.
Het artikel in de PZC over deze oudere
atleet riep uiteenlopende reacties op: was
deze man gestoord, was hij uit op publici
teit of was hij gewoon een pure sportlief
hebber?
Voorbereidingen
In De Athletiekwereldvan 19 augustus
1949, een uitgave van de Koninklijke
Nederlandse Atletiekunie, werd de Boule
vardloop onder de aandacht gebracht van
sportief Nederland en België. Junioren
moesten een parcours van 1.200 meter
afleggen, de senioren (dames waren niet
aan de orde) 3.600 meter. Het startgeld
bedroeg 35 cent, plus tien cent voor het
trainingsfonds.
Omdat Vlissingen ten slotte in een uithoek
lag, werd in de oproep speciaal vermeld
dat men met de trein van 19.52 uur uit
Vlissingen nog alle bestemmingen in
Nederland kon bereiken. Met die medede
ling wilde men lopers van buiten Zeeland
aantrekken.
Het Marathon-bestuur liet een programma
boekje en aanplakbiljetten drukken. Het
boekje en de loten werden op de vrijdag
avond voorafgaand aan de wedstrijd bij de
poort van De Schelde verkocht.
De PZC stelde een 30 centimeter hoge,
puur zilveren wisselbeker ter beschikking.
Deze trofee woog 500 gram en had een
waarde van enkele honderden guldens.
Om de eigenaar ervan te worden moest
men de beker drie keer achter elkaar of vijf
keer in totaal gewonnen hebben. PZC en
Marathon hoopten met deze prijs promi
nente Belgische en Nederlandse sporters
naar Vlissingen te lokken.
