72
Rondleiding
Na de Tweede Wereldoorlog heb ik enkele
Amerikanen in Veere mogen rondleiden,
die op pelgrimstocht door Europa één hei
lige plek in elk geval moesten bezoeken:
het huis op de Kaai in Veere waarin dr.
Hendrik Willem van Loon en zijn vrouw
Jimmy enkele jaren vóór hun 'emigratie'
naar Amerika woonden. Ik was verbaasd
te zien dat volwassen mensen de gevel
kusten toen ik het huis van de Van Loons
toonde. Ze keken tegen de gevel op alsof
ze een wereldwonder aanschouwden. Had
daar nu die beroemde Nederlandse Ameri
kaan gewoond? Ja, dat was nu het huis
waarin hij meerdere van zijn in vele talen
vertaalde boeken schreef. De Amerikanen
konden geen genoeg krijgen van mijn ver
halen over Van Loons Veerse periode.
Van Loon was erg gesteld op mijn ouders
en daarom kwam hij vaak - al dan niet
vergezeld van Jimmy - bij ons thuis. Ik kon
de Amerikanen dus authentieke verhalen
vertellen, zoals over Perrels, prins Hendrik
en K.S.
Perrels
De Veerse veldwachter Perrels vierde zijn
zilveren ambtsjubileum in zijn woning
tegenover de Grote Kerk. Perrels was ove
rigens niet zomaar een diender, hij had
zich als autodidact ontwikkeld tot onbezol
digd gemeentearchivaris. De veldwachter
archivaris boezemde vooral bij de jeugd
ontzag in door zijn grote witte baard. Met
deze baard toonde hij nogal wat gelijkenis
met koning Willem III, van wie hij volgens
roddelende 'deskundigen' in Veere een
bastaardzoon was. Ook kenden de men
sen hem door de grote stok waarmee hij
rake klappen uitdeelde, en niet te vergeten
doorWanda, de sint-bernardshond die
hem altijd vergezelde.
Op Perrels' feestje vroeg Van Loon hem
hoeveel processen-verbaal - hij zal onge
twijfeld het woord "bonnen" hebben ge
bruikt - hij in zijn 25-jarige loopbaan had
opgemaakt. De veldwachter hoefde niet
lang na te denken. Het antwoord was: "Niet
één." "Niet één?", zei Van Loon, "dan zul je
vandaag je eerste bekeuring uitschrijven.
Ga maar mee naar buiten!" Van Loon ging
er eens even voor staan en plaste tegen
de muur van de Grote Kerk. Prompt kreeg
hij een bon voor "wateren buiten de bak
ken". Enige tijd later ging Van Loon samen
met enkele vrienden in een vrolijke stem
ming in een open koets naar het kanton
gerecht in Middelburg. Zijn veroordeling tot
een rijksdaalder boete werd uitbundig
gevierd in een Middelburgs etablissement.
Prins Hendrik
Algemener bekend is het verhaal van het
onverwachte bezoek van prins Hendrik
(incognito) aan zijn vriend Hendrik van
Loon in Veere. Van Loon en zijn vrouw
waren die dag niet thuis, maar het huis
was niet afgesloten. Dat kon toen blijkbaar
nog! Van Loon, die dit verhaal later publi
ceerde in een Amerikaans tijdschrift,
schreef letterlijk: "The doors have never
been locked, since we bought the house."
(De deuren zijn sinds wij het huis kochten
nooit afgesloten geweest.)
De witgepleisterde muren van de lange
gang en van zijn werkkamer waren door
Van Loon eigenhandig beschilderd met
bizarre figuren en groepen die spreek
woorden voorstelden. Ik herinner me dat
vóór in de gang een hengelaar bij een net
zat te vissen, juist achter het net. In de
studeerkamer, met uitzicht op de Kaai, had
Van Loon een grote wereldkaart geschil-
