In zijn boek Zeven eeuwen Veere wijdt de
inmiddels overleden dominee Pieter Fagel
terecht een hoofdstuk aan Van Loon, want
weinigen die zo kort in Veere hebben
gewoond hebben zoveel voor Veere bete
kend.
Aan de door dominee Fagel opgetekende
herinneringen aan deze wereldburger wil ik
Het huis De HouttuynKaai 77 te Veere,
woonhuis van Van Loon. (Foto Leo Hollestelle)
er graag enkele toevoegen. Als kleine jon
gen heb ik Van Loon gekend en ik heb van
mijn vader de nodige verhalen over hem
gehoord.
Deze pionier van de geestelijke vrijheid
was geen permanente richardwei een
van die zeldzame figuren die met wonder
lijke zorgeloosheid de kunst verstaan in
grote stijl te leven. Hij hield van Veere en
hij rekende de vijf jaren die hij er woonde
dan ook tot de beste van zijn leven.
Hij resideerde in alle eenvoud in De Hout
tuyn aan de Kaai, waar hij overigens tal
rijke belangrijke gasten ontving en voor de
Veerenaren zoveel betekende.
Huis te koop
In 1927 kwam hij naar Zeeland en logeer
de enige tijd in hotel De Abdij in Middel
burg. Daar hoorde hij dat er in Veere een
huis te koop stond van iemand die in finan
ciële moeilijkheden verkeerde. Hij peddel
de met zijn Middelburgse neefje naar
Veere en vroeg de eigenaar naar de prijs.
De man krabde op zijn schedel en transpi
reerde enorm. Hij wilde de Amerikaanse
Nederlander eigenlijk een dikke prijs vra
gen maar dat durfde hij niet. Met bonzend
hart zei hij: "Vijfentwintighonderd gulden."
Van Loon keek de man aan, dacht even na
en zei toen: "Ik zal je er drieduizend voor
geven. En nog vijfhonderd extra, op voor
waarde dat je met je vrouw naar Luxem
burg gaat. Daar is het mooi. 'k Ben er pas
geweest. U moet er eens uit! U heeft lang
genoeg in de zorgen gezeten."
De koop werd gesloten en de Veerenaar
ging met zijn vrouw en met vijfhonderd gul
den op zak naar Luxemburg. Twee dagen
later waren ze weer terug. Van Loon was
zeer verbaasd hen weer al terug te zien.
Het antwoord van de Veerenaar was dui
delijk: "Tja, 't is er mooi, maar we konden
niet buiten Veere!" Van Loon genoot van
dat soort dingen.
Cadeautje
Toen ik een jaar of vijf was kwam ik zittend
op iemands schouders langs het huis van
Van Loon. Hij zat met bezoek op de stoep.
