De grote stadsbrand van Middelburg in
1492, die ook de Abdij en haar vermaarde
bibliotheek trof, gaf de eerste aanzet tot
'verstening' van de binnenstad. De uit tim
merwerk opgetrokken voor- en zijgevels
van de huizen werden vervangen door
metselwerk, de rieten daken door leien- of
pannendaken. De verstening van de stad
zaak was echter de opmerkelijke passie
onder de gegoede burgerij tot gevelver
nieuwing. Middeleeuwse gevels werden
geslecht en vervangen door nieuwe,
'eigentijdse' lijstgevels met aanzienlijk gro
tere kozijnopeningen. Deze nieuwe lijstge
vels boden geen plaats meer aan de oude
gevelsteen.
Huisnamen in Middelburg zijn niet alleen te
vinden boven de entreepartij maar ook op de
daklijst: Houtkaai 3. (Foto Leo Hollestelle)
en de gewraakte precarioheffing bevorder
den de opmars van de gevelsteen en
diens ontwikkeling tot visitekaartje van de
onderneming.
Er zijn maar weinig authentieke gevelste
nen in Middelburg bewaard gebleven. Veel
stenen gingen verloren door gebrek aan
onderhoud of moesten het ontgelden
tijdens de Reformatie, de Beeldenstorm of
door oorlogsgeweld. De belangrijkste oor-
De Middeleeuwse gevelsteen mag dan in
Middelburg weliswaar grotendeels uit het
straatbeeld zijn verdwenen, de huisnaam
als middel ter plaatsbepaling wist zich
daarentegen te handhaven. Zij werd in
sierlijke letters aangebracht boven de
entreepartij.
Tijdens de Bataafse Republiek kwam ook
hier weer verandering in. Aan het begin
van de negentiende eeuw werd in Middel
burg het systeem van wijknummering inge
voerd. leder bebouwd perceel kreeg een
code bestaande uit een letter gevolgd door
een getal. Dit had tot gevolg dat de nood-
