vrouw en kinderen spoedig zouden volgen,
mogelijk per fiets. Ik werd bij de Beatrix-
laan door militairen aangehouden, maar
mocht onmiddellijk doorrijden. Met mijn
bezittingen kwam ik veilig op de Rouaan-
sekaai aan. Gelukkig zou men mijn tele
foon niet afsnijden. Ik belde alle autoritei
ten waar ik mee te maken had op en nam
alleen berichten van bekende radiostem
men te geloven, omdat de vijand ook
radioberichten verspreidde.
In Vlissingen was het onrustiger dan in
Middelburg. Een zieke Britse scheepskapi
tein moest weg uit het Sint-Josephzieken-
huis, want alle patiënten werden naar huis
gestuurd. Andere Engelsen in Vlissingen
ook contact op met mijn kantoor in Vlissin
gen.
Op straat was het doodstil. De militaire
autoriteiten hadden voorlopig alle scheep
vaartverkeer verboden. De Oosterschelde
en de Zandkreek bleven dus liggen, maar
men had de veerdienst Veere-Kamperland
over het hoofd gezien en ik zei tegen Piet
Schippers in Veere dat hij gewoon kon blij
ven doorvaren.
Ondertussen zond de radio verwarde
berichten uit over parachutisten en bom
bardementen. De luisteraars werd gezegd
Huis Rouaansekaai 23, met de vlaggenstok en
het schild aan de gevel, waar Pieter de Bruyne
in 1884 werd geboren en dat hij op 15 mei
1940 voorgoed verliet. (Zeeuws Archief,
Zeeuws Genootschap, Zelandia lllustrata P-
02580)
wilden ook weg en ik zorgde ervoor dat ze
zich konden inschepen op een Griekse
boot die daar met averij lag, maar die klaar
werd gemaakt voor vertrek.
De radio meldde dat de Duitsers de IJssel
ten oosten van Arnhem hadden bereikt.
