Van de redactie
In het bijna 33-jarig bestaan van De Wete
is er nooit een lezersonderzoek of -enquê
te gehouden. Bestuur noch redactie zagen
hiervoor ooit enige aanleiding. Het aantal
leden van de Heemkundige Kring Walche
ren - en daarmee lezers van het mede
delingenblad van de kring - groeide in de
loop der jaren gestaag en er waren nau
welijks klachten over de inhoud van het
blad.
Toch zouden wij als redactie graag ant
woord willen hebben op vragen als: wat
vindt u van de lengte van de artikelen,
houdt u van korte of juist van lange artike
len, of maakt het u niet uit? De redactie
probeert natuurlijk kortere en langere bij
dragen af te wisselen en er is uiteraard
ook een bovengrens, een maximum-aantal
woorden dat een artikel mag tellen. Als de
bijdrage te lang is, wordt-ie ingekort, of
verdeeld over twee Wetes.
De reden waarom ik de lengte van de arti
kelen in De Wete aanstip, is gelegen in het
feit dat we in deze oktober-Wete twee
grote artikelen hebben waarin eigenlijk het
maximum-aantal woorden wordt over
schreden. Toch denken we dat u het niet
eens door zult hebben. Een boeiend ver
haal kent immers geen grenzen.
Het eerste artikel in deze Wete is van de
hand van Jules Braat. In een vorige Wete
heeft hij al eens geschreven over Duitse
militairen op Walcheren tijdens de Tweede
Wereldoorlog. Nu vertelt hij over de inzet
van Duitse krijgsgevangenen bij het oprui
men van mijnen op Walcheren in de jaren
1945-1947. Hun kennis van de mijnen en
de mijnenvelden was natuurlijk erg belang
rijk voor het opruimen van de duizenden
explosieven. Bovendien konden veel van
hen niet direct na afloop van de oorlog
naar huis. De laatste Duitsers vertrokken
pas twee jaar na het beëindigen van de
oorlog. Het was gevaarlijk werk en er vie
len dan ook regelmatig dodelijke slacht
offers.
In Arnemuiden ligt de oude scheepswerf
van Meerman. Er zijn plannen om deze
werf op te knappen, waarmee een belang
rijk industrieel-archeologisch object - zoals
dat zo mooi wordt genoemd - bewaard
blijft. Naar aanleiding van deze ontwikke
ling laten we Toon Franken de geschiede
nis van deze werf, waar menige hoogaars
werd gebouwd, vertellen.
Het tweede lange artikel is van de hand
van J. Kaljouw. De negentiende eeuw is
zijn favoriete tijdvak. Deze keer schrijft hij
over de lotgevallen van de spoorbootmaat
schappij van Middelburg. Enkele Middel
burgse ondernemers startten in 1864 een
veerdienst op Bergen op Zoom om Middel
burg en Vlissingen te kunnen laten aan
sluiten op de spoorlijn en zo de tijd te
overbruggen totdat de spoorlijn zou zijn
doorgetrokken naar Vlissingen (in 1872).
Het is het verhaal van een van de vele
veerdiensten die Zeeland heeft gekend en
waarvan de belangrijkste dit jaar werd
opgeheven.
In de allerlaatste aflevering van de serie
over Walcherse boerderijen vertelt Jaap
Looise over de boerderij Meiwerf te Gapin-
ge. Hij is daar opgegroeid en hij heeft de
geschiedenis ervan uitgezocht in het kader
van het Walcherse boerderijenonderzoek.
Voor de laatste keer vertelt J.D. de Voogd
over de spelletjes die hij en zijn leeftijdsge
noten speelden in het Veere van de jaren
dertig van de vorige eeuw.
Frans van den Driest gaat in zijn 'Vadertje'
weer verder over hekpalen, maar nu vertelt
hij over plakkaten die aan het hofhek wer
den gehangen. Als er een kaorte aan het
