KAPITALE HOFSTEDE
VEILING HOFSTEDE
DEN INSPAN
TE ZOUTELANDE
Notaris Mr, P, LOEFF zal
Woensdag 25 Mei 1932
publiek verkoopen voor den Heer
FRANS DE WITTE te Zoutelande
(St. Janskerke) diens
groot 30.8962 H.A. (78 G. 210 R),
in 50 Perceelen en Combinaties,
(Boekjes verkrijgbaar na aankon
diging) en op 7 JUNI 1932
Alles nader te advcrteeren.
boekjes (veertig cent per boekje) van de
openbare verkoping op 25 mei 1932 van
de hofstee van Frans de Witte in Sint Jans-
kerke (Zoutelande) aan de diaconie van de
hervormde kerk in Zoutelande geschonken.
De boekjes bevatten een overzicht van de
verkoopvoorwaarden, van de lasten per
perceel zoals grondlasten, dijkgeschot,
Aankondiging van de veiling van de boerderij
en de percelen van Frans de Witte in de Pro
vinciale Zeeuwsche Middelburgsche Courant
van 7 mei 1932.
tiend- en jachtrecht en een omschrijving
van de percelen. Ook de tijden waarop
men tegen vertoning van een toegangs
bewijs woning, schuur en bijgebouwen
mocht bezichtigen, werden in het boekje
vermeld. Zo'n bewijs was op het kantoor
van de notaris tegen betaling te verkrijgen.
Op de openbare verkoping van de boerde
rij van Frans de Witte betaalde men vijfen
twintig cent voor een toegangsbewijs. De
rest van de percelen was vrij te bezichti
gen.
De veiling van de gebouwen (deze lagen
altijd op perceelnummer 1) en de overige
percelen vond plaats in een herberg, in
aanwezigheid van een notaris(klerk).
Meestal was dit een herberg in het dorp
waar ook de boerderij lag.
In de negentiende eeuw begon de veiling
met het voorlezen van de verkoopvoor
waarden. Daarna kon op de percelen wor
den ingeschreven met gesloten briefjes.
De hoogste inschrijver ontving één procent
van de ingeschreven som. Vervolgens
werd er gelegenheid gegeven om, even
eens met gesloten briefjes, de geboden
som te verhogen. In dat geval ontving de
hoogste inschrijver 25 procent van het
bedrag waarmee de inschrijving was ver
hoogd. Wanneer niemand bereid was voor
de tweede keer in te schrijven, dan was er
gelegenheid op dezelfde voorwaarden de
eerste inschrijving mondeling te verhogen.
Als er niet hoger werd geboden, riep de
oproeper: "Eenderwerf, anderwerf. Nie
mand meer? Verkocht!" en sloeg een kal
ken pijp kapot. Een stukgeslagen pijp is
onmogelijk weer heel te maken; dit symbo
liseerde dat het ook onmogelijk was de
koop te verbreken.
Vóór de negentiende eeuw was het op
Walcheren de gewoonte bij barnende keer-
se te verkopen. De persoon die had inge
zet op een perceel, mocht een kaarsje
aansteken. Wanneer niemand een hoger
bod deed, werd een tweede en vervolgens
een derde kaarsje aangestoken. Zodra het
derde was opgebrand, werden geen verho
gingen meer toegestaan en was de koop
gesloten.
Een inspanveiling vond meestal plaats in
de directe omgeving van de boerderij en
stond eveneens onder toezicht van een
notaris(klerk).
