Die werd al in 1790 gebouwd, samen met
een woonhuis, dat aan de oostzijde - tot
het jaar 1950 - gezellig aanleunde tegen
de vaderlijke schouders van de veertig
meter lange schuur. De stijlen en gebinten
in deze schuur zijn nog grotendeels origi
neel. Waarschijnlijk hebben de bomen uit
het eigen bos gediend voor de balken. Aan
het begin van de negentiende eeuw werd
poene van eene boete van ten minste drie
en ten hoogste tien dagen arbeids." Maar
verder waren dieren natuurlijk niet weg te
denken op een boerderij.
De heer A. Maljaars, die een uitgebreid
onderzoek naar Driewegen heeft gedaan,
schrijft in zijn verslag: "Zoals praktisch alle
boerderijen op Walcheren is dit een ge
mengd bedrijf geweest. Er was akkerbouw,
het boerenbedrijf gesplitst en werd de
schuur dus door twee boeren gebruikt. Je
kunt nu nog steeds zien dat de schuur ooit
twee eigenaren heeft gehad.
Dieren
De dieren op Driewegen speelden in vroe
ger tijden uiteraard ook een belangrijke rol.
Een enkele keer streken ze op de landerij
en neer zónder dat de boer daar enige
medewerking aan verleende: in 1850
bezochten zó veel rupsen de Walcherse
gronden (dus ook Driewegen) dat er van
een plaag gesproken werd. Alle 'gebrui
kers' werden verplicht om de bomen en
struiken van rupsennesten te zuiveren "op
Boerderij Driewegen, Boshoekweg 5, Seroosker-
ke, oktober 2001. (Foto Leo Hollestelle)
melkvee en jongvee, in vroeger tijden ook
heel wat mestvee. Men had een paar var
kens, schapen, kippen en eenden." Dit zal
eeuwen zo geweest zijn.
Paulus Melis (voor wie in 1912 het nieuwe
huis aan de westzijde van de schuur werd
gebouwd) "hield zich ook nog doelbewust
bezig met het fokken van betere stieren en
hengsten." In de negentiende eeuw waren
er namelijk opvallend weinig jonge paar
den in het bedrijf. Gelukkig nam na 1900
de vraag naar paarden weer toe, zodat
deze dieren ook een belangrijke bron van
