weggestuurd werden. Dit boek kwam bij de
conciërge, de heer Den Duik, terecht die
daaruit een lijstje samenstelde. De volgen
de ochtend kwam hij langs en riep de
namen af van degenen die in de pauze bij
de heer De Kubber moesten verschijnen.
Deze deelde dan de straffen uit. Als je het
erg bont had gemaakt, moest je voor de
kwam het niet eens tot vegen. Een van hen
kende mijn vader, dus dat zat wel goed.
Een kopje koffie kostte toen, meen ik, een
kwartje, dus een paar bakjes (gratis) koffie
voor schooltijd was mooi meegenomen. De
anderen moesten daarvoor betalen van
een zakcentje van ongeveer vijf gulden per
week!
Roeiwedstrijden in het Kanaal door Walcheren.
(Foto A.R. Koppejan)
directeur verschijnen, maar zover is het bij
mij nooit gekomen, daar paste ik wel voor
op. Meestal moest je de verloren uren
inhalen. Mij hadden ze daar niet mee, want
dan deed ik huiswerk voor de volgende
dag. Of je moest 's morgens eerder op
school zijn om de lokalen en gangen aan
te vegen. Ook dat vond ik niet zo'n zware
straf. Er waren toen twee schoonmakers bij
wie je je moest melden. Heel aardige man
netjes! Meestal kreeg ik koffie van hen en
Eén keer heb ik het wel zwaar gehad. Ik
moest toen met een groepje gestraften het
voetbalveldje bij het internaat maaien. Het
gras was veel te lang en het was erg
warm. We mochten pas stoppen wanneer
alles gemaaid was; dat was dus wel even
afzien!
Met hoeveel leerlingen we in de tweede
klas zaten, weet ik niet meer. Ik weet nog
wel dat er in het derde jaar nog elf leerlin
gen over waren. Uiteindelijk slaagden we
met zeven man. Ik herinner me er nog wél
eentje die zakte: deze was kampioen spie
ken van de klas en schreef de wekelijkse
