meisje, Leny uit Ovezande, kwam pas een
jaar later.
Het zeevaartonderwijs werd steeds moder
ner: meer elektronica, computers, simula-
toren, enzovoorts. Het werd aan de zee
vaartscholen zelf overgelaten of men een
nieuw opleidingsschip wilde of een simula
torcentrum. Men koos voor het laatste en
dit werd, zeer centraal in Nederland
gebouwd nabij de zeevaartschool Willem
Barentsz op Terschelling.
We waren nog niet zo lang op school toen
we al werden ingedeeld voor een veertien
daagse instructiereis op het opleidings
schip Prinses Margriet. Het schip was toen
nog betrekkelijk nieuw en is in juli 1992 uit
de vaart genomen. We stapten 10 novem
ber 1969 te Amsterdam aan boord. Vanwe
ge het slechte weer werd het vertrek uitge
steld. Dat begon dus al goed. Toen we 's
avonds eindelijk op zee zaten, werd koers
gezet naar de Engelse kust om een 'opper'
te zoeken. Maar lang voor die tijd was
iedereen al zeeziek!
Aan boord werden we in groepen inge
deeld, we werkten aan dek, in de kombuis,
deden corveewerk en liepen zeewacht. Het
schip had een instructielokaal en een
instructiebrug, waar de scheepsofficieren
probeerden ons iets bij te brengen. We
waren nog maar net op school en het
sprak ons allemaal nog niet zo aan. Hoe
veel (theoretische) kennis hadden we nog
maar vergaard? Bovendien was het veer
tien dagen lang stormachtig weer en
waren velen voor het eerst op zee, en dus
zeeziek.
We zakten af naar het Kanaal, spelevaar
den wat aan de zuidkust van Engeland en
brachten het weekend in Dieppe door. De
week daarop gingen we weer naar zee en,
omdat het nog steeds hard waaide, begon
het feest opnieuw. Wat mij betreft hadden
die reisjes beter een jaar later kunnen
plaatsvinden (met liefst ook nog wat beter
weer).
Tragisch ongeval
Kort daarop vond er een tragisch ongeval
plaats: twee scholieren op de fiets werden
door een bus aangereden. Eén overleed
ter plekke, de ander heeft nog maanden
lang in coma gelegen maar het ook niet
gehaald. Degene die direct overleed,
Willem, zat in mijn klas. Met de hele klas
zijn we op de begrafenis te Breda
geweest. De kist werd gedragen door de
jongens die bij Willem in huis op het inter
naat zaten.
Na de overgang naar het tweede jaar
begon de opleiding pas goed. De aanko
mende werktuigkundigen gingen naar de
BM-opleiding, de telegrafisten naar hun
opleiding en ik koos voor de BS-opleiding
en kwam dus in 2 BS III terecht. Er werd
prima lesgegeven, vooral door de heren
Fastenau en Schutte, beiden inmiddels
overleden. De heer Fastenau gaf onder
andere zeevaartkunde, sterrenkunde en
zeevaartkundig cijferen en kon prachtig op
het bord schrijven en tekenen. De heer
Schutte was er voor de praktische vakken
zoals scheepsbouw, beladen, tuig en uit
rusting.
Sport (e)en straf
Wat had ik altijd een hekel aan sport - en
nog! Alleen sloeproeien deed ik graag en
ik zat dan ook in een roeiploeg. Veel groot
schalige wedstrijden waren er nog niet,
jaarlijks vond een wedstrijd plaats tegen
de Marine. Ik verzuimde dan ook nogal
eens van sport. In het klassenboek werd
bijgehouden wie er niet aanwezig waren of
