Bijeenkomsten
woeiingen op Walcheren. De verbannen
'metzelaar van Westkappel' is IJsbrand
Leinse Burggraaf.
Wel kunnen wij eraan toevoegen dat deze
samenspraak het oudste tot nu gevonden
stuk tekst is dat in een Zeeuws dialect is
opgeschreven.
Op 25 november 1998 gaf de Veerse
gemeentearchivaris P. Blom een lezing
over bronnen voor onderzoek naar inwo
ners van Walcheren in het gemeente
archief van Veere (periode 1500-1900). De
titel van zijn lezing luidde: 'Op zoek naar
het dagelijks leven'. De heer Blom maakte
hiervan een verkorte versie ten behoeve
van publicatie in De Wete.
Dagelijks leven
Dat archieven eeuwenlang bewaard zijn
gebleven, is veelal te danken aan het feit
dat een administratie steeds in hetzelfde
gebouw, een kerk of stadhuis, bleef. Voor
beelden op Walcheren waar oude docu
menten de eeuwigheid konden trotseren,
zijn het stadhuis van Veere en de kerk van
Gapinge. Stadsklerken en kosters vonden
hier altijd wel een plekje om overtollig
papier op te bergen.
Er is een steeds grotere belangstelling
voor het dagelijks leven van onze voor
ouders. Zeer intieme informatie over hen is
te vinden in officiële overheidspapieren.
Tussen de regels door zijn veel zaken
vastgelegd die niet direct ter zake deden
en juist veel vertellen over het alledaagse
leven. Met behulp van informatie uit deze
oude folianten kan een beeld worden
geschetst van de levensloop van de inwo
ners van Walcheren in de afgelopen vijf
eeuwen.
Zo zijn we over de opvoeding en het
huwelijk van Neeltje Bartels, dochter van
Bartel Oliviers en Janneke Jans Moffets-
dochter, goed ingelicht. Haar oom Hendrik
Oliviers werd als voogd aangesteld na het
overlijden van Neeltjes ouders in 1546.
Nauwkeurig hield oom Hendrik de rekenin
gen bij die betrekking hadden op haar
scholing en opvoeding.1 Zelfs 'een stucks
gelts tot haer nijeu jaer' dat hij haar in
1552 zelf gaf, wordt in de rekening opgete
kend. Een gelukkige jeugd had het meisje
niet. Op vijftienjarige leeftijd moest ze
tegen haar wil trouwen en vluchtte ze naar
Bergen op Zoom.
In het archief van de stad Veere berust
tussen de administratieve stukken van de
stadstimmerman Laurens van der Wouwe
persoonlijke correspondentie. Uit een van
de brieven kunnen we opmaken dat Veere
twee eeuwen geleden een eigen lekkernij
kende. Laurens dankt zijn tante in Kortge-
ne 'welgemeent voor alle de genooten
vriendschap door uedeie en de onzen aan
gedaan. Wij zenden met uedeie zuster de
